#เพื่อนสนิทคนโปรดดฮ CUT – 1

เวลาเกือบห้าทุ่มที่ควรปิดไฟนอนได้แล้ว แต่คนโปรดต้องพาตัวเองในชุดนอนลูกเป็ดตัวโตสีเหลืองมายืนหน้าสถานบันเทิง ก่อนขาเล็กจะพาเจ้าของก้าวผ่านประตูสถานเริงรมย์ ก่อนจะสอดส่องส่ายตาเพื่อมองหาเพื่อนสนิทตัวโตเหมือนหมาพันธุ์ซามอยด์ มือเล็กยกขึ้นมากดโทรศัพท์อยู่ครู่หนึ่ง ก่อนใครบางคนจะวางมือลงบนหัวไหล่ด้านซ้าย

“อชิ”

“อืม มันอยู่ข้างใน”

ใบหน้าคมที่ปกติจะนิ่งอยู่แล้วมุ่นคิ้วเล็กน้อย ก่อนที่คนโปรดและจาร์ฟาจะมองหน้ากันเล็กน้อย แล้วค่อยเดินตามไป ซึ่งก็เจอจริงๆ

“เจ้าของร้านบอกมันมาคนเดียว มาถึงก็ไม่พูดจาสั่งเบียร์มากระดกอย่างเดียว”

เจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลแอลมอนต์นั่งหันหลังอยู่หน้าเคาร์เตอร์บาร์ตัวสูง มือหนายกเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ขึ้นดื่มจนหมดแก้วก่อนจะวางมันลงเช่นเดิม ไหล่กว้างที่มองจากข้างหลังก็ทำให้มันใจตั้งแต่แวบแรกที่เห็นว่าใช่แน่ๆ

“เต้อ”

เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นเบาๆก่อนจะวางมือบนไหล่กว้าง คนโปรดกำโทรศัพท์ในมือแน่น เมื่ออีกคนค่อยๆหันกลับมามองก่อนจะไหวไหล่เพื่อสะบัดมือเขาออก

“มึงเป็นเหี้ยอะไร”

“เป็นควายมั้ง”

เสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้นก่อนจะหัวเราะในลำคอเบาๆ นั่นคือสิ่งที่คนโปรดไม่ชอบเพราะมันไม่เคยเป็นแบบนี้กับเขาเลยแม้แต่ครั้งเดียว

“เพิ่งรู้ตัวหรือไง นี่คิดว่าตัวเองเป็นหมาจริงๆเหรอ มึงอ่ะควาย” คนโปรดพูดออกไปแบบนั้นเพราะเริ่มจะโกรธขึ้นมาบ้าง ที่อีกคนไม่ยอมบอกอะไรอยู่ๆก็มาตั้งท่าทีโกรธอย่างไม่มีเหตุผล

“มึงใจเย็นดิโปรด” จาร์ฟาที่ยืนอยู่ต้องเป็นคนกันคนโปรดให้ยืนห่างออกมาเพราะกลัวว่าจะมีเรื่องกัน

“กูแม่งโง่มากสินะ มึงชอบน้องเค้าทำไมไม่บอกกูดีๆ หลอกกูว่าไปติวกับเพื่อน แล้วหมาตัวไหนมันไปยืนหอมแก้มกันที่คาเฟ่” เสียงทุ้มต่ำติดแหบตะคอกเสียงดังจนคนโปรดสะดุ้ง

เห็นจริงๆสินะ

คนโปรดกลืนน้ำลายลงคอก่อนตั้งสติช้าๆ มือเล็กยื่นไปหวังจะจับไหล่กว้างๆของคนตรงหน้าแต่อีกคนก็ไหวไหล่หลบก่อน

“เรื่องนั้นกูอธิบายได้แต่มึงต้องฟังเต้อ อย่าคิดไปเอง”

“มึงฟังมันเถอะกูขออีกคน” อชิระที่ยืนเงียบอยู่นานพูดขึ้นก่อนจะแย่งแก้วในมือเพื่อนสนิทมาดื่มแทน

“ซันชอบกู แล้วน้องสอบได้คะแนนผ่านมีน กูก็เลยสัญญาว่าจะพาไปเที่ยว แต่กูไม่อยากให้มึงคิดมากเพราะกูเองก็ไม่ได้อะไรเลยไม่ได้บอก ส่วนที่คาเฟ่น้องก็แค่ทำไปเพราะชินที่บ้านเขาเลี้ยวมาแบบนั้น ไม่ใช่แค่กับกูกับเพื่อนผู้หญิงเขาก็ทำ แต่กูไม่ไ-”

“ซันชอบมึงจริงๆสินะ”

ยังไม่ทันที่จะได้พูดจบอีกคนก็แทรกขึ้นมาก่อน มือหนาเทเครื่องดื่มในขวดลงแก้วก่อนจะยกขึ้นดื่มจนหมด ก่อนจะยิ้มแบบที่คนโปรดไม่ชอบส่งมาให้ ก่อนจะฟุบหลับกับโต๊ะ

“เอ๊าไอ้เหี้ย พอจะเมาก็แอ๋อย่างนี้เลย ง่ายเกิ๊น” จาร์ฟาว่าพร้อมกับเกาหัวอย่างงงๆ

“พามันกลับเหอะ ก่อนจะตื่นขึ้นมากินอีก

 

กว่าจะถึงห้องก็เล่นเอาเหนื่อยหอบไม่น้อย เพราะไอ้ตัวปัญหาดันเกิดเรื่องมากตอนกำลังจะขึ้นรถ ยังไงก็กลับรถตัวเองท่าเดียว ทำให้คนโปรดต้องกลายเป็นคนขับรถไปโดยปริยาย

“กูกลับห้องแล้วนะ ดูกันดีๆ” จาร์ฟาพูดขึ้นเมื่อช่วยกันหิ้วปีกเพื่อนสนิทมาส่งถึงเตียง

“อือ ขอบใจมาก”

คนตัวเล็กถอนหายใจดังเฮือกก่อนจะถอดถุงเท้าและกางเกงยีนส์ออกให้เพื่อให้อีกคนได้นอนสบายๆทำให้ติณนดลเหลือแค่เสื้อยืดกับกางเกงบล็อกเซอร์ และยังไม่ลืมที่จะจัดท่านอนให้ดีๆ ก่อนจะเอื้อมตัวไปปิดไฟหัวเตียงให้ ในจังหวะนั้นเองที่แขนแกร่งเกี่ยวเอวอีกคนเข้าหาตัวจนคนโปรดเสียหลักล้มทับอีกคนอย่างจัง

แม่ง อย่างกับนิยายน้ำเน่า

“ไอ้เหี้ยเต้อปล่อย” ไม่ว่าเปล่า มือเล็กเองก็พยายามผลักตัวออกจากการพันธนาการของอีกคนด้วย

“ทำไม”

“อะไร ปล่อย”

“ทำไมใครๆก็ชอบแต่มึง” แววตาจริงจังถูกส่งมาทำให้คนโปรดใจกระตุกอย่างช่วยไม่ได้

“ถ้ามึงหมายถึงน้องซันกูไ-”

“ไม่ชอบใครได้ไหม..”

“เต้อ”

“อย่าชอบใครนะโปรด”

จากคำพูดของมันตอนนี้คนโปรดสามารถคิดเข้าข้างหัวเองได้ไหมนะว่ามันก็รู้สึกเหมือนกัน

“อย่าชอบน้องซันเลยนะกูขอร้อง”

คำตอบคือไม่ได้ไอ้เหี้ย ทุกอย่างชัดแล้วว่ามันชอบใคร

“มึงชอบน้องเขาขนาดนั้นเลยเหรอ”

“กูรัก..”

ยังไม่ทันที่เต้อจะได้พูดจนจบแขนเล็กดันตัวออกจากพันธนาการของอีกคนทันที ก่อนจะก้าวขาข้ามตัวเพื่อคร่อมคนตัวโตกว่าไว้ มือทั้งสองข้างประคองใบหน้าคนเมาเอาไว้ก่อนจะเคลื่อนตัวเข้าไปจูบอย่างรวดเร็ว ไม่ได้คิดว่าเราจะมากันจนถึงจุดนี้ เขาแค่ไม่อยากได้ยินมันบอกรักคนอื่น

คนอื่นที่เป็นใครก็ตามที่ไม่ใช่คนโปรด

แม้ว่าจะจูบไม่เป็นแต่ริมฝีปากบางก็พยายามขบเม้มริมฝีปากอีกคนเหมือนที่เคยเห็นในหนัง เต้อที่ตอนแรกยังนิ่งอยู่มือหนาค่อยๆยกขึ้นมาจับสะโพกมนไว้ก่อนจะบีบเบาๆ ริมฝีปากหนาต้อนกลับจนคนบนร่างชะงัก มือเล็กจากที่ตอนแรกประคองใบหน้าอีกคนไว้อยู่นั้นค่อยๆหล่นจนตกลงมาวางบนไหล่กว้าง มือหนาที่บีบเฟ้นสะโพกมนอยู่ในคราแรกค่อยๆสอดเข้ามาใต้เสื้อนอนผ้านิ่มไล้ขึ้นมาตามแผ่นหลังเล็กก่อนจะลูบวนอยู่แบบนั้น

คนโปรดผละริมฝีปากออกเล็กน้อยเพื่อเก็บออกซิเจนให้ได้มากที่สุด ก่อนจะเป็นฝ่ายเลื่อนเข้าไปจูบก่อนอีกครั้ง มือหนาทั้งสองข้างค่อยๆดึงเสื้อนอนของคนบนร่างขึ้นช้าๆจนถึงคอก่อนที่คนโปรดจะผละจูบออกเพื่อถอดเสื้อ ไม่รู้พรุ่งนี้จะเป็นเช่นไร รู้แค่ตอนนี้เขาเลือกแล้ว เลือกที่จะเป็นของมัน แต่ถ้าพรุ่งนี้ตื่นมามันเกิดจำไม่ได้ก็คงถือเป็นเรื่องดี

เต้อผลักคนบนร่างให้นอนลงก่อนจะถอดเสื้อยืดตัวเองออกบ้าง ก่อนจะตามลงไปจูบตามไปหูเล็กเพื่อเล้าโลม มือก็เขี่ยเม็ดไตสีหวานไปด้วย คนโปรดเชิดหน้าขึ้นสูงพร้อมกับกัดเม้มริมฝีปากแน่นเพราะความเสียวกระสันเข้าเล่นงาน ก่อนที่จมูกโด่งจะค่อยๆเลื่อนลงมาจนถึงซอกคอและเนิ่นอก

ความเจ็บๆคันๆที่หน้าอกทำให้ต้องดันใบหน้าคนบนร่างของ เพราะเกรงว่าพรุ่งนี้มันจะขึ้นรอย เต้อดึงมือเล็กออกก่อนจะสอดนิ้วเข้าประสานจนแน่นและกดลงกับเตียงนุ่ม ก่อนจะดูดเม้มสร้างรอยตามใจไม่หยุด ขาเล็กตั้งชันขึ้นเองอัตโนมัติก่อนจะจิกเท้าลงกับเตียงเพราะความเสียว

“อย่า..อ๊ะ..อย่าทำรอย”

ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ เมื่ออีกคนเล่นทำมันไว้ทุกที่ตั้งแต่ซอกคอ ใต้แขน เนินอก หน้าท้อง หรือแม้แต้ต้นขาด้านใน คนโปรดรู้สึกเหมือนตัวเองโดนสูบพลังเพราะมืออีกข้างที่ไม่โดนกดไว้ต้องคอยปิดปากไว้ไม่ให้เสียงเล็ดลอดออกมาในยามที่ริมฝีปากอุ่นขบเม้นโดนจุดเสียวกระสัน

อึก

ไม่ไหวแล้ว

ได้โปรด

มือหนาดึงรั้งกางเกงนอนตัวโคร่งลงจนถึงข้อเท้าตามด้วนอันเดอร์แวร์สีขาวที่เป็นปราการด่านสุดท้าย ก่อนจะพลิกตัวให้อีกคนหันหลังอยู่ในท่าคลานเข่า มือเล็กจิกกำลงกับผ้าปูเมื่อรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่กำลังดันดันเข้ามาในช่องทางด้านหลัง ก่อนจะเผลอร้องออกมาเสียงหลงเมื่ออีกคนดันเข้ามาในคราเดียวอย่างไม่ผ่อนปรนแรงแม้แต่น้อย

“อื้อ..เจ็บ”

น้ำตาใสปริ่มคลอแก้วตาสวยเพราะความเจ็บแล่นตรงไปทั่วร่างราวกับโดนกระแสไฟฟ้าช็อต มือเล็กจิกกำผ้าปูที่นอนแน่น พร้อมทั้งเชิดหน้าขึ้นสูง ริมฝีปากบากขบเม้มจนอีกไม่นานคงบวมเปล่งและห่อเลือด ก่อนจะค่อยๆกลืนน้ำลายลงคอและผ่อนปรนลมหายใจช้าๆ

ความอึดอัดเนื่องจากอีกคนไม่ยอมขยับสักทีทำให้คนโปรดต้องเป็นคนขยับสะโพกเอง และนั่นทำให้คนที่ยืนเข่าอยู่ค่อยๆดันสะโพกขยับแก่นกายเข้าออกบ้าง

“อ๊ะ”

ขาเล็กที่ค่อยๆลดการทรงตัวลงเพราะแรงกระแทก ก่อนจะนอนราบลงกับเตียงทำให้คนด้านหลังต้องสอดใส่ในท่านอนตะแครง แม้จะเปลี่ยนท่าแต่ความแรงในการขยับสะโพกนั้นยังคงแรงสม่ำเสมอจนคนตัวเล็กปลดปล่อยออกมาก่อน ส่วนคนด้านหลังก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะเสร็จ

เพราะอยู่ในท่านอนตะแครงทำให้แขนแกร่งสามารถโอบรัดตัวคนในอ้อมกอดไว้ได้ก่อนจะสร้างรอยรักไว้ตามหลังคอลงมาจนถึงหัวไหล่เล็กและแผ่นหลังเนียน ที่บัดนี้แดงไปทั่วทั้งหลัง

“ใกล้แล้ว..อื้อ..เต้อ”

คนตัวโตเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นนั่นทำให้จังหวะของการสอดใส่ทั้งเร็วและแรงจนอีกคนเริ่มจุก มือหนาเสยคางมนให้หันมารับจูบจากด้านหลังก่อนจะกระแทกกระทั้นอีกสองสามครั้งและปลดปล่อยออกมาพร้อมกัน และแช่แก่นกายไว้แบบนั้นโดยไม่ยอมถอนออก ของเหลวอุ่นวาบที่อยู่ในช่องทางรักทำให้คนตัวเล็กมวนท้องจนต้องกระตุกตัว พร้อมกับหอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน

แขนแกร่งโอบรัดเอวเล็กเข้าหาตัวจนแน่นกว่าเดิมก่อนจะจูบค้างที่ไหล่มนและแก้มใสไปจนถึงท้ายทอย ตากลมค่อยๆหลับลงเพราะความเหนื่อยล้าจากกิจกรรมเมื่อครู่ ก่อนจะที่คนด้านหลังจะยอมถอนแก่นกายออก แล้วกอดรัดคนในอ้อมกอดเพื่อหลับไปพร้อมกัน

 

 

: ก็ไม่ได้หวือหวาอะไร 5555555 อ่านแล้วชอบไม่ชอบบอกนุด้วยนะคั้บ ❤

 

 

 

My buddy, My brother

ปกติขอบเขตของคำว่าพี่น้องอภิปรายได้อย่างไร

 

– 1 – ดูหนังด้วยกัน ?

 

 

“จีฮุนนา พี่ขอดูหนังด้วยสิ”
“อะไร ห้องพี่ก็มี”
“มันเสียอ่ะ ยังไม่ซ่อม”
“นะๆ”
“เฮ้อ ก็ได้”

เจ้าของตำแหน่งเซนเตอร์ยิ้มร่าก่อนจะรีบเดินมานอนลงบนเตียงก่อนจะทิ้งหัวลงบนตักเล็ก

“พี่แดน หนัก นั่งดีๆ”
“ไม่เอา นั่งไม่ได้ ปวดหลัง”
“ทำไมปวด”
“เมื่อวานนั่งรถนานไง คนอยู่ข้างบนจะเข้าใจอะไรล่ะ”

ทันทีที่พูดจบไหล่หนาก็โดนมือเล็กฟาดทันที แก้มใสขึ้นสีแดงระเรื่อก่อนจะเบนหน้ากลับไปดูหนังต่อ เจ้าแม็กซ์ที่ดูเหมือนจะหวงคุณพ่ออยู่ไม่น้อยเห่าเสียงดังก่อนจะวิ่งเข้ามานอนบนตักเหมือนกัน กลายเป็นว่าตอนนี้บนตักจีฮุนมีหมานอนอยู่สองตัวเสียอย่างนั้น ตัวแรกน่ะพูดง่ายกล่อมแปบๆก็หลับ แต่ตัวที่สองนี่สิ

“พี่แดน! อยู่นิ่งๆสิ”

“ก็นิ่งแล้ว เนี่ยพี่ไม่ได้ขยับตัวเลย”

ตัวไม่ได้ขยับแต่มือเนี่ย อีกนิดก็ลากไปถึงมาซานแล้ว จีฮุนพองแก้มอย่างนึกหมั่นใส้ก่อนจะหยิกแขนแกร่งไปเต็มแรง ดาเนียลโอดก่อนจะลุกขึ้นนั่งแล้วเปลี่ยนเป็นกอดตัวจีฮุนไว้แทน

“ปล่อยเลยนะ”
“ทำร้ายร่างกายเหรอ”
“พี่กวนอ่ะ ปล่อยเลยนะกอดทำไมเดี๋ยวก็มีคนมาเห็นอีก ขี้เกียจอธิบายนะเว้ย เรื่องเมื่อวานอูจินยังล้ออยู่เลย แล้-อื้อ”

ยังไม่ทันที่จะได้พูดอะไรจบริมฝีปากอิ่มก็ถูกช่วงชิงทันที ดาเนียลขบเม้มริมฝีปากอิ่มอย่างหนักด้วยความรู้สึกหมั่นเขี้ยวก่อนจะใช้มือประคองใบหน้าหวานให้รับจูบได้ถนัด จีฮุนพยายามดันตัวอีกคนออกแต่ก็ไม่ใช่จะได้ผล ดาเนียลยังคงดูดดึงราวกับปากจีฮุนคือเยลลี่ที่นุ่มหยุ่นรสโปรด แขนเล็กเผลอกอดเจ้าแม็กซ์แน่นจนเจ้าตัวเล็กรู้สึกอึดอัดแล้วดิ้นหลุดจากอ้อมแขนเล็ก นั่นยิ่งเปิดช่องให้ดาเนียลจูบจีฮุนได้ถนัดยิ่งขึ้นไปอีก

“อื้อ..”

แม้จะประท้วงขออากาศเพียงใดแต่ดูเพื่อนเจ้าหมาจอมโลภจะไม่ยอมปล่อยง่ายๆ แขนเล็กถูกจับให้คล้องคอแกร่งก่อนที่ดาเนียลจะดันตัวจีฮุนให้ติดกับหัวเตียง ริมฝีปากยังคงเชื่อมกันอยู่และลัดต้อนดูดดึงราวกับกำลังทำสงคราม และหากเป็นเช่นนั้นจีฮุนเองคงแพ้ราบคาบ

“อ๊ะ..”

ริมฝีปากอิ่มบวมเจ่อยิ่งทำให้ดาเนียลยกยิ้มอย่างพอใจ จุมพิตร้อนถูกเสริฟ์ต่อเนื่องอย่างนับครั้งไม่ถ้วน ไม่รู้นานเพียงใด รู้เพียงแต่ว่า ริมฝีปากจีฮุนน่ะเคลือบยาเสพติดเอาไว้

ยิ่งได้เสพก็ยิ่งติด

ยิ่งได้จูบยิ่งต้องการ

“อื้อ..พอแล้ว..เดี๋ยวคนอื่นเข้ามาเจอ”
“ใครล่ะ..ในเมื่อในห้องไม่มีคนอยู่สักคน”
“…”
“พี่ซองอูชวนอูจินไปหาอะไรกิน กว่าจะกลับก็คงดึก”
“อื้อ..”

พูดจบยังไม่ทันดีใบหน้าคมก็เคลื่อนเข้ารับกับใบหน้าหวานก่อนจะป้อนจูบร้อนๆให้จีฮุนเสียแล้ว อุณหภูมิจากฮีตเตอร์ที่ดูเหมือนกำลังพอดีในตอนแรกในตอนนี้กลับร้อนขึ้นมาเสียดื้อๆ

“พี่..แดน..พอก่อน..ดูละครก่อน”

เสียงหวานเอ่ยพร้อมกับพยายามดันตัวอีกคนออก ดาเนียลยอมผละออกแต่โดยดี แต่ก็ส่งเสียงในลำคอเชิงไม่พอใจอยู่ไม่น้อย จีฮุนหยิบรีโมทที่อยู่ไม่ไกลขึ้นมาก่อนจะกดไปช่องละครที่กำลังฉายอยู่ในภาคดึก ปากอิ่มขบเม้มริมฝีปากตัวเองอย่างนึกประหม่า ดาเนียลยกแขนขึ้นพาดผ่านไหล่เล็กก่อนจะขยับไปนั่นพิงหัวเตียงบ้าง กลายเป็นว่าตอนนี้จีฮุนต้องพิงไหล่กว้างแทนเสียอย่างนั้น

ละครที่กำลังฉายอยู่สาบานเลยว่าเนื้อเรื่องไม่ได้เข้าหัวแม้แต่น้อย สิ่งที่อยู่ในหัวตอนนี้มีแต่ภาพการกระทำอุกอาจของคนข้างๆที่กำลังหัวเราะจนตาปิดอยู่ต่างหาก

เราจูบกันนับครั้งไม่ถ้วน

มีอะไรกันหลายต่อหลายครั้ง

แต่หากถามถึงความสัมพันธ์

พี่น้องก็ยังเป็นคำตอบที่เราต่างสบายใจที่จะใช้อยู่

 

 

– 2 – กินเหล้าด้วยกัน ?

 

“จีฮุนนา”
“หืม”
“กินเหล้ากัน”
“นึกครึ้มอะไร”
“เปล่า แค่อยากกิน เห็นในละครแล้วเปรี้ยวปาก”

ยังไม่ทันที่จะได้พูดตอบอะไร ดาเนียลก็ลุกออกไปจากห้องเสียแล้ว และเพียงไม่นานก็กลับมาพร้อมกับโซจูสามขวด มือหนาชูขึ้นพร้อมกับยิ้มร่าก่อนจะนั่งลงที่พรมปลายเตียง

“มาเร็ว”

โซจูไม่ใช่ปัญหาใหญ่หลวงอะไร จีฮุนสามารถรับมันเข้าสู่ร่างกายได้อยู่แล้ว ร่างเล็กขยับลงไปปลายเตียงก่อนจะลงไปนั่งกับพรมเช่นเดียวกับดาเนียล แก้วใบเล็กถูกส่งมาให้ก่อนดาเนียลจะยกแก้วตัวเองขึ้นดื่มจนหมด จีฮุนรับมาถือไว้ก่อนจะทำใจอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงกรอกเข้าปากจนหมดในคราวเดียว ใบหน้าหวานเหยเกเพราะความขมปร่าที่แล่นเข้าชนโสตสัมผัส แดนียลหัวเราะร่าก่อนยกมือขึ้นลูบกลุ่มผมนุ่มเบาๆ

แก้วใบเล็กถูกส่งมาครั้งแล้วครั้งเล่า แก้มใสขึ้นสีแดงจ๋าไปทั่วบริเวณ ก็จริงที่โซจูไม่ใช่ปัญหาใหญ่ แต่การรับเข้าในจำนวนที่เกินลิมิตของร่างกายก็ทำเอามึนอยู่ไม่น้อย จีฮุนส่ายหน้าแรงๆสลัดความมึนเมาออกก่อนจะมองหน้าคนข้างๆ

ทำไมคังดาเนียลมีสามหัว ?

“เมาแล้วเหรอ อ่อนว่ะ”

มือเล็กฟาดเข้าที่ไหล่กว้างอย่างแรงก่อนจะคว้าแย่งแก้วใบเล็กที่ดาเนียลกำลังยกขึ้นดื่มมาดื่มแทน

ก็กินเท่ากัน ทำไมคังดาเนียลไม่เมาวะ

“หน้าแดงหมดแล้ว”

ใช่ จีฮุนเป็นพวกเมาแล้วหน้าแดง

“อื้อ..หน้าแดง..ฮึก..ฮือ”

ไม่พอยังเมาแล้วร้องไห้ด้วย

ดาเนียลวางแก้วหล้าลงข้างๆก่อนจะดึงจีฮุนเข้ามากอดปลอบ มือเล็กจับเสื้อยืดตัวใหญ่ของอีกคนจนแน่น ดาเนียลกอดตัวจีฮุนเอาไว้ก่อนจะโยกไปมาเบาๆ เสียงหวานเงียบลงไปแล้ว แต่สิ่งที่ทำให้ดาเนียลต้องกลืนน้ำลายลงคอก็คือพัคจีฮุนตอนเมาเวอร์ชั่นเลเวลสุดท้ายต่างหาก

ริมฝีปากเล็กจูบที่หน้าอกแกร่งผ่านเสื้อยืดตัวบางก่อนจะหัวเราะคิกคัก แขนเล็กยกขึ้นคล้องคอหนาเอาไว้ก่อนจะเงยหย้าขึ้นมองดาเนียลอย่างออดอ้อน

“จูบ”
“ครับ”
“จูบกัน”

ไม่ว่าเปล่าริมฝีปากเล็กยังเม้มเข้าหากันอย่างยั่วยวนเสียอีกด้วย เหมือนความเชื่องช้าจะไม่ค่อยทันใจ แขนเล็กดึงรั้งต้นคอดาเนียลลงมาใกล้ก่อนจะเป็นฝ่ายเริ่มจูบก่อนทันที ความไม่ประสีประสาทำเอาดาเนียลแทบครั่ง ในยามลิ้นเล็กสอดแทรกหยอกเย้านั้นยิ่งทำให้ดาเนียลแทบเสียสติ จูบหนักๆและลึกซึ้งยิ่งกว่าดีพคิสถูกตอบโต้กลับอย่างเร่าร้อนและหนักหน่วง อาจเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่กำลังวิ่งพล่านในกระแสเลือดมือหนาประคองใบแก้มนุ่มฟูของคนน้องเอาไว้เพื่อให้จูบได้ถนัดยิ่งขึ้นก่อนจะค่อยๆดันตัวอีกคนลงกับพื้นพรม

ริมฝีปากที่ยังคงเชื่อมกันอยู่ถูกผละออกช้าๆ ก่อนจะแปรเปลี่ยนมาเป็นลำคอขาวระหง ดูดเม้นหนักจนขึ้นสีจนพอใจก่อนจะจูบหนักๆที่ริมฝีปากอิ่มอีกครั้งและอีกครั้ง จีฮุนหอบหายใจเล็กน้อยก่อนจะกอบโกยออกซิเจน ตาใสหวานเยิ้มเพราะความมึนเมา เสื้อนอนตัวโคร่งค่อยๆถูกเลิกขึ้นสูงจนเห็นยอดไตสีหวาน ดาเนียลยกยิ้มอย่างพอใจก่อนจะก้มลงละเลียดชิมเม็ดขนมหวานแสนอร่อย

“อ๊ะ..อื้อ”

มือเล็กขยุ้มกลุ่มผมนุ่มของคนพี่เพื่อระบายความเสียวซ่าน กางเกงนอนขาสั้นถูกถอดออกไปอย่างรวดเร็ว ริมฝีปากร้อนค่อยๆลากผ่านลงมาเรื่อยๆก่อนจะพรมจูบไปทั่วหน้าท้องแบนราบ ฟันคมกัดที่ขอบอันเดอร์แวร์สีขาวก่อนจะค่อยๆดึงรั้งลงมาจนเผยให้เห็นแก่นกายกลางลำตัวของคนใต้ร่าง

ขาเล็กเลื่อนชันขึ้นเป็นตั้งฉากกับพื้นโดยอัตโนมัติ ในยามที่ความร้อนชื้นลากผ่านแก่นกายกลางลำตัวยิ่งทำให้ใบหน้าหวานเชิดขึ้นสูงตาม ดาเนียลค่อยๆจูบซับและกำหนดจังหวะเข้าออกอย่างใจเย็น รุกเร้าจนอีกคนใกล้ถึงฝั่งฝัน จีฮุนกระตุกตัวสองสามครั้งก่อนจะปลดปล่อยธารน้ำรักออกมา

“อ่า..อื้อ”

ริมฝีปากหนายังคงสาระวนอยู่กับโคนขาด้านในและดูดเม้นอย่างเอาแต่ใจจนมันขึ้นสีแดงไปทั่วต้นขา ก่อนจะเงยหน้าขึ้นยกยิ้มอย่างภูมิใจกับฝีมือตัวเอง ร่างบางเปลือยเปล่าไปทั้งตัว สีแดงเป็นจุดประปรายไปทั่วร่างจากที่น่ารักอยู่แล้วพอตัวแดงๆแบบนี้ยิ่งน่ารักไปกันใหญ่ มือหนาดึงรั้งเสื้อยืดของตัวเองออกเช่นเดียวกับกางเกงและอันเดอร์แวร์ ก่อนจะยกขาทั้งสองข้างของคนน้องขึ้นพาดบ่าและจูบหนักๆที่ข้อเท้าจนเกิดรอยแดง ช่องทางรักที่ถูกเบิกทางไว้ก่อนหน้ากำลังค่อยๆปรับให้คุ้นชินกับสิ่งที่ค่อยๆถูกดันเข้ามาช้าๆอย่างเนิบนาบ

ดาเนียลดันส่วนนั้นเข้าไปจนสุดก่อนจะค้างไว้แบบนั้นเพื่อให้จีฮุนคุ้นชินก่อนแล้วจึงเริ่มขยับตัวเข้าออกอย่างช้าๆ มือเล็กจิกกำที่พรมเพื่อระบายความเสียวซ่าน ดาเนียลโน้มตัวลงก่อนจะมอบจูบให้กับคนใต้ร่างเพื่อให้อีกคนผ่อนคลายลง สะโพกแกร่งยังคงทำงานได้ดีไม่มีบกพร่อง จีฮุนจูบตอบอีกคนก่อนจะยกแขนขึ้นกอดคอดาเนียลเอาไว้แน่นเพื่อหาที่ยึดเกี่ยว

“อื้อ ตะ ตรงนั้น”
“หืม ตรงนี้เหรอครับ”

เสียงทุ้มเอ่ยถามซ้ำเพื่อความแน่ใจก่อนจะกระแทกเข้าไปจุดเดิมซ้ำๆเมื่อรู้ว่าจุดกระสันซ่านของอีกคนอยู่ตรงไหน แขนแกร่งอุ้มตัวจีฮุนขึ้นคาบเอวก่อนจะพาไปที่เตียง ร่างบางถูกจัดให้หันหลังในท่าโก่งโค้ง มือเล็กจับยึดราวหัวเตียงไว้แน่น ใบหน้าหวานถูกจับเอียงหันกลับไปรับจูบ โดยที่ส่วนนั้นยังเชื่อมกันอยู่ ร่างสูงเร่งจังหวะรักให้เร็วขึ้นก่อนจะเปลี่ยนสลับให้ช้าลง ริมฝีปากร้อนไล่จูบไปทั่วหัวไหล่เล็ก หลังคอ ลงไปถึงแผ่นหลังขาวนวลเนียน

ไม่ว่าส่วนไหนก็อยากจะจับจองเป็นเจ้าของไว้ทั้งสิ้น

อยากตีตราว่าทั้งหมดทุกส่วนของพัคจีฮุนเป็นของเขาคนเดียว

“อื้อ..เร็วกว่านี้ได้ไหมครับ”

เสียงหวานปนกระเส่าเอ่ยขึ้นอย่างออดอ้อน หยาดเหงื่อซึมเซื่องตามไรผมประกอบกับจังหวะหายใจเข้าออกอย่างเหนื่อยหอบนั้นทำให้ดาเนียลแทบคลั่ง

ไม่ว่าเมื่อไหร่ พัคจีฮุนมักจะมีผลโดยขึ้นตรงกับความต้องการของดาเนียลเสมอ

เซ็กซี่เป็นบ้า

“อ๊ะ..อื้อ..ดาเนียล”
“อะไรนะครับ พี่ไม่ได้ยิน”
“ดานิเอล..อื้อ..เร็วกว่านี้ได้ไหม”

ดาเนียลยกยิ้มอย่างพอใจก่อนจะก้มลงบดจูบที่ริมฝีปากอิ่มด้วยความปรารถนา สะโพกสอบเร่งจังหวะรักให้เร็วขึ้นตามคำสั่งของอีกคน

“ใกล้แล้ว..อื้อ”

ก่อนจะกระตุกสองสามครั้งแล้วปลดปล่อยเข้าไปในช่องทางรักของร่างบาง เช่นเดียวกันกับที่จีฮุนเองก็ปลดปล่อยออกมาเลอะเต็มผ้าปูเช่นกัน ร่างบางฟุบลงนอนอย่างเหนื่อยหอบ ดาเนียลล้มตัวนอนลงข้างอีกคนโดยที่ยังไม่ถอนส่วนนั้นออก แขนแกร่งดึงรั้งร่างน้องเข้าหาตัวก่อนจะกอดไว้แน่นพร้อมกับจูบเบาๆที่ข้างขมับอิ่ม

“เหนื่อยไหมครับคนดี พี่ขอโทษนะ”
“เหนื่อยสิ..อื้อ”
“ก็เมาแล้วชอบน่ารัก”
“เราไม่เมาพี่ก็บอกว่าน่ารักเถอะ”
“ก็จีฮุนของพี่น่ารักจริงๆนี่นา”
“ใครเป็นของพี่กัน”

เสียงหวานเอ่ยด้วยความเหนื่อยหอบ โดยที่ไม่รู้เลยว่ากำลังจะโดนแกล้ง ดาเนียลจูบที่แก้มใสค้างไว้เช่นนั้นก่อนจะขยับตัวเข้าออกอย่างๆช้า มือหนาก็ปรนนิบัติส่วนกลางลำตัวของคนน้องไปด้วย

“ถ้าไม่ใช่ของพี่แล้วจีฮุนเป็นของใครครับ”
“อื้อ..อย่าแกล้งสิ”
“ว่าไงครับ..พัคจีฮุนเป็นของใคร”

ความเสียวกระสันแล่นตรงเข้าเล่นงานจีฮุนเข้าอย่างจัง ริมฝีปากอิ่มขบเม้มจนบวมเปร่ง ใบหน้าหวานเชิดขึ้นสูง มือเล็กจิกกำผ้าปูที่นอนจนยับไปหมด แต่คนขี้แกล้งก็ยังไม่ยอมหยุด

“อ๊ะ…ของ..คังดาเนียล”
“น่ารักครับ..แบบนี้สงสัยต้องได้รางวัลอีกสักรอบละมั้ง”

ไม่แม้แต่จะได้ทักท้วงกิจกรรมปลูกต้นรักปลูกผักสามัคคีของพี่น้องก็เริ่มขึ้นอีกครั้งทันที จีฮุนน่ะเหนื่อยจะตายแล้ว แต่เมื่อไหร่หมาจอมคึกอย่างดาเนียลจะเหนื่อยเป็นบ้างก็ไม่รู้

 

– 3 – นอนด้วยกัน ?

 

“กลับห้องพี่ไปเลย”
“ไม่เอา..พี่เหนื่อยแล้ว ง่วงด้วย”

ว่าเฉยๆไม่พอ ดาเนียลยังซุกหน้าเข้าที่อกเล็กด้วย จีฮุนได้แต่กลอกตามองบนด้วยความหมั่นไส้ อยากจะฟาดให้เจ็บๆ เหนื่อยบ้าบออะไรกัน เขาสิต้องเหนื่อย คนอะไรเอาแต่ใจเป็นบ้า แถมยังไม่รู้จักพออีก

“ไม่ต้องเลยเราจะนอนกับลูกพี่กลับไปเลย”
“ไม่เอา กลับไม่ได้”
“ทำไมอีก”
“พี่กลัวผี”

ผีทะเลน่ะสิ นอกจากพี่ก็ไม่มีผีอะไรในโลกน่ากลัวเท่าแล้ว จีฮุนละอยากจะด่าให้

“ไม่ต้องเลย เราจะนอนกับแม็กซ์”
“พี่ก็จะนอนกับแม็กซ์”

คังดาเนียลยังคงเถียงตาใส ไม่พอยักเรียกเจ้าแม็กซ์มาเป็นกำลังเสริมอีก

“เนี่ยๆ เห็นไหมแม็กซ์อ่ะอยากให้พี่กอดนอน เนอะแม็กซ์เนอะ เราชอบกอดกันเนอะ”

เหมือนจีฮุนเลี้ยงหมาไว้สองตัวขึ้นทุกวันละ เอาจริงๆคุยกับเจ้าแม็กซ์ยังไม่ปวดประสาทเท่าคุยกับคังดาเนียลเลย คนบ้าอะไรก็ไม่รู้โคตรหน้ามึน

“เฮ้อ แค่นอนนะ เอาแม็กซ์มาเลย”

จีฮุนว่าก่อนจะอุ้มเจ้าแม็กซ์มากอดไว้เองงพร้อมกับล้มตัวนอน คำอนุญาตที่แสนจะถูกใจคุณเซนเตอร์คังทำให้เจ้าตัวยิ้มร่าก่อนจะล้มตัวนอนลงข้างๆจีฮุนทันทีโดยมีเจ้าแม็กซ์คั่นกลางให้ แขนแกร่งพาดผ่านไปที่เอวบางก่อนจะรั้งเข้ามาใกล้ๆ

“กอดทำไม”
“ใคร..พี่กอดแม็กซ์ แต่แขนพี่ยาวไง เนี่ยคนเราอ่ะแขนสั้นจะไปเข้าใจอะไร”
“กลับไปนอนห้องไหม”
“โถ่ แขนสั้นก็เมียพี่อยู่ดีอ่ะพี่รักของพี่ไง”
“เงียบแล้วนอนไปเลยนะ”
“ครับ”

ว่าจบก็โน้มตัวมาจูบที่หน้าผากมนของจีฮุนทันที

“ฝันดีนะครับพ่อน้องแม็กซ์”

จีฮุนอมยิ้มบางๆจากที่กำลังจะด่าก็แปรเป็นเขินเฉย

“ฝันดีแม็กซ์ด้วยนะนะลูก”

ดาเนียลว่าก่อนจะจุ๊บเจ้าแม็กซ์เบาๆ หากจบลงตรงนี้ทุกคนคงเข้าสู่ห้วงนิทรา แต่จีฮุนที่หลับตาลงแล้วกับโดนปลุกเพราะหมาอีกตัวซะได้
“จีฮุนนา”
“อะไรอีก”
“บอกฝันดีพี่บ้างสิ เอาที่หน้าผากนะ แก้มด้วย”

 

คังดาเนียลว่าพร้อมกับยิ้มร่าเป็นหมาตาแป๋ว

 

โว้ยยยยย เกลียด!!!!

 

นั่นและขอบเขตคำว่าพี่น้องที่เราสองคนยึดต่อกัน ในเมื่อสถานะเป็นแค่คำนิยามที่เอาไว้ใช้ตอบคำถาม หากใครถามอีกครั้งที่ร้อยเราก็จะตอบว่าพี่น้องจริงๆ แต่ก็ไม่บอกหรอก ว่าเขตคำนิยามของคำว่าพี่น้องน่ะ

 

คือท้องชนกันเว้ย

 

 

#เพอร์เฟคแดนฮุน

Note ;

กัปตันทำดีย์ สรรเสริญบูชากัปตันค่ะ เน่ววิ้งจงจาเริน เน่ววิ้งจงจาเริน เน่ววิ้งจงจาเริน

My dog, My fat kids

 

จีฮุนกำลังอารมณ์เสีย

เมื่อช่วงบ่ายที่ผ่านมาหลังจากถ่ายโฟโต้ชู้ตเสร็จ การให้สัมภาษณ์กับรายการเรียลลิตี้เป็นอีกหนึ่งสิ่งที่ต้องมี และการถ่ายครั้งนี้แหละที่เป็นต้นเหตุของการอารมณ์เสียสุดขีดในครั้งนี้

เหอะ

เสียงหวานดังขึ้นจมูกเบาๆก่อนจะยกมือขึ้นกอดอก พลันในหัวก็คิดถึงคำพูดใครบางคนที่บอกว่าเขาน่ะอ้วนขึ้น

บ้าบอไปเถอะ ใครๆก็บอกว่าจีฮุนน่ะผอมลงให้กินเยอะๆ จะมีก็แต่คุณคนดีเซนเตอร์ของวงนั่นแหละ ที่เอาแต่จะคอยล้อเขาว่าอ้วนอยู่ได้

“หงุดหงิดอะไรอีก”

เสียงเพื่อนสนิทอย่างเอ่ยขึ้นก่อนจะผลักหัวจีฮุนเบาๆ

“ยุ่ง”

“เอ๊า ไรวะ”

พัคอูจินส่ายหน้าเบาๆก่อนจะเกาหัวอย่างงงๆกับอาการแปลกๆของเพื่อนสนิท แต่ดูท่าสาเหตุคงหนีไม่พ้นพี่ชายตัวดีที่ชอบมาที่ห้องแล้วไล่เขาออกไปเล่นข้างนอกบ่อยๆ

“งอนไรพี่เนียลอีก”

“ไม่ได้งอน เหอะ”

เสียงหวานตะคอกกลับอย่างรวดเร็วจนอูจินได้แต่เอามือกุมอก

“ไรวะ ไม่ได้งอนก็ไม่ได้งอนดิ เสียงดังทำไมเนี่ย”

ยังไม่ทันที่จะได้ตอบอะไรเสียงพี่จีซองกับเจ้าแพก็ดังขึ้นก่อน ทำให้จีฮุนต้องยิ้มรับกล้องอย่างรวดเร็ว และสิ่งไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อคุณเซนเตอร์ของวงอยู่ๆก็เดินมาแบคฮักเขาเสียอย่างนั้น

บ้าจริง คิดว่าที่นี่เป็นหอพักหรือไง

เพราะความไม่รู้จะทำเช่นไรกับสถานการณ์อุกอาจแบบนี้จึงทำให้จีฮุนต้องเล่นไปตามน้ำ

“ผมเป็นหมา”

ไม่ใช่จะว่าเปล่า แขนแกร่งที่รัดเอวจีฮุนอยู่นั้นยังกระชับให้แน่นขึ้นด้วย เหมือนยิ่งเห็นจีฮุนเลิกลั่นอีกคนยิ่งได้ใจ ใบหน้าคมเกยลงที่ไหล่เล็กจนรู้สึกหนักอึ้ง แต่เพียงเท่านั้นก็ยังไม่สาแก่ใจคนขี้แกล้ง ลมร้อนถูกเป่าออกมาเบาๆข้างหูจนรู้สึกจักจี้ไปหมด

พี่ดาเนียลยังคงพูดคุยกับเมมเบอร์และส่งสายตาเล่นกับกล้องอยู่ปกติ แต่สิ่งที่ไม่ปกติคือมือข้างที่กล้องจับไม่ได้กำลังลูบต่ำลงมาที่เป้ากางเกงจีฮุนนี่สิ

บ้าเอ๊ย

“น่ารักจังเลย”

เสียงพี่จีซองที่เล่นไปตามบทราวกับว่าคนข้างหลังจีฮุนคือหมาจริงๆ ก่อนโดนพี่ดาเนียลขู่ฟ่อๆใส่

แฮ่!แค่ก

“อ่าระวังนะครับ น้องหมาตัวนี้ค่อนข้างดุครับ เขาเชื่อฟังแค่ผมคนเดียว”

สถานการณ์ที่บีบบังคับทำให้จีฮุนต้องเล่นตามน้ำบ้าง มือเล็กหยิกเข้าที่หลังมือใหญ่ที่กำลังซุกซนอย่างแรงก่อนจะทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นพร้อมกับยกมืออีกข้างขึ้นไปลูบหัวคนข้างหลังราวกับเอ็นดูนักหนา

และสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อคนข้างหลังดันงับนิ้วจีฮุนเข้าอย่างจัง ทำให้พี่จีซองต้องรีบแพลนกล้องไปทางอื่นและไปสัมภาษณ์เมมเบอร์คนอื่นๆแทน

“ดานีเอล!!”

“ครับ ไม่เรียกพี่ละเหรอ”

หมาตัวโตแสนจะน่ารักน่าชังน้ำหน้าเอ่ยขึ้นพร้อมกับยิ้มแป้นแล้นใส่ น่าหมั่นใส้จนอดไม่ได้ที่จะฟาดไปแรงๆ

“โอ้ย เจ็บครับ”

“เออ ก็ตีให้เจ็บ”

“จีฮุนอา”

“ไม่ต้องมาเรียก เล่นไม่รู้เรื่อง”
ค่อนขอดจบก็เตรียมจะลุกขึ้นเพื่อไปหาคนอื่นๆแต่ก็โดนอีกคนอุ้มพาดไหล่ก่อน
“ยาห์ จะทำอะไรฮะ ปล่อยเลยนะ”

“ก็มีเด็กงอน จะพาไปง้อ”

“ง้อบ้าอะไร ปล่อยเลย”

ไม่ใช่ว่าจะฟังอะไรทั้งนั้น ร่างทั้งร่างของจีฮุนถูกพามาที่รถโดยให้เหตุผลกับคนอื่นๆว่าจะมาเอาของ แต่ไม่มีใครสงสัยเลยหรือไงกัน มาเอาของบ้าบออะไรถึงต้องอุ้มกันแบบนี้

บ้าที่สุด

“ปล่อยนะดานีเอล”

จีฮุนตะคอกพร้อมกับพยายามทุบหลังอีกคนไปด้วย นอกจากจะไม่ปล่อยหนำซ้ำยังเดินเร็วกว่าเดิมอีก

“ดาเนียล!!”

การเอ่ยเรียกครั้งสุดท้ายเป็นจังหวะที่ประตูรถเปิดออกและดาเนียลวางจีฮุนลงบนเบาะพอดี มือหนาเลื่อนปิดประตูรถก่อนจะคร่อมจีฮุนเอาไว้ราวกับว่าจะกันไม่ให้หนีไปไหนได้

“จะทำอะไรครับ”

“พี่ก็จะง้อ มีเด็กงอนพี่นี่นา”

“ใครงอนพี่ ออกไปเลยนะ”

“นั่นสิ ใครน้าาา”

ดาเนียลทำเป็นลากเสียงยาวก่อนจะก้มลงหอมแก้มจีฮุนอย่างรวดเร็วโดยไม่อีกคนได้ตั้งตัว และเหมือนจะยังไม่พอใจ ใบหน้าคมไล้ไปตามกรอบหน้าคนน้องก่อนจะเคลื่อนริมฝีปากเข้าไปช่วงชิงจูบจากจีฮุน
“อื้อ..”
มือเล็กพยายามดันอกแกร่งออกแต่ก็ไม่เป็นผล ความเชี่ยวชำนาญของดาเนียลทำให้จีฮุนเองคล้อยตามจนในที่สุดก็ยอมจูบกลับอย่ไม่ประสา
มือหนาดึงชายเสื้อจีฮุนออกจากกางกางยีนส์สแลคสีดำก่อนจะสอดมือเข้าไปใต้สาบเสื้อพร้อมกับลูบไล้อย่างเบามือ

“อื้อ..อย่า”

“ทำไมครับ”

“เดี๋ยวมีคนเห็น”

“หึ พี่ล็อครถแล้ว..แต่ถึงจะมี..พี่ก็ไม่สน”

ว่าจบริมฝีปากร้อนก็ช่วงชิงลมหายใจไปจากจีฮุนอีกรอบทันที มือหนาปลดกระดุมจีฮุนออกจนครบทุกเม็ดในเวลาเพียงไม่ถึงนาที และไม่ทันที่จีฮุนจะได้รู้ตัวเสียด้วยซ้ำ

“ขอพี่’กอด’หน่อยนะครับ”

ดาเนียลว่าเบาๆด้วยสายตาเว้าวอนจนคนมองเผลอกลืนน้ำลายลงคอ

“ไม่เอา พี่ว่าเราอ้วน”

จีฮุนว่าก่อนจะพองแก้มพร้อมกับพยายามดันตัวอีกคนออก

“ก็จีฮุนอ้วนจริงๆนี่นา”

“คัง ดาเนียล!!”

ดาเนียลหัวเราะคิกคักกับท่าทีหัวเสียของคนตรงหน้าจนเห็นฟันกระต่าย มือหนาลูบหัวจีฮุนเบาก่อนจะก้มลงหอมแก้มกลมๆทั้งสองข้าง

“พี่หมายถึงแก้มจีฮุนน่ะอ้วนเกินไปแล้ว..ดูสิ น่ากัดให้แตก”

พูดเฉยๆก็เหมือนจะไม่ใช่คังดาเนียล มือหนาเขี่ยแก้มจีฮุนเล่นก่อนจะบีบเบาๆอย่างนึกหมั่นเขี้ยว

“อื้อ..อย่าบีบ”

“น่ารัก แก้มอ้วนขนาดนี้ได้ไง ขอกัดคำหนึ่งได้ไหมครับ”

“ไม่…”

“นะครับ..”

ใบหน้าคมคลอเคลียกับแก้มนิ่มอยู่ไม่ห่าง มือหนาบีบเฟ้นที่บั้นทายกลมอย่างเบามือ จีฮุนได้แต่เม้มปากแน่นเพราะความรู้สึกบางอย่างกำลังตีรวนขึ้นมา

“นะครับ..จีฮุนนา”

“ก็ได้..”

“น่ารักอีกแล้วครับ”

จบสิ้นประโยคดาเนียลก็เปลี่ยนให้จีฮุนขึ้นมานั่งบนตักตัวเองแทนทันที เสื้อเชิ้ตสีน้ำเงินเข้มถูกถอดทิ้งลงข้างๆเบาะ ก่อนแขนเล็กจะยกขึ้นคล้องคอดาเนียลไว้อย่างหาที่ยึด

ริมฝีปากร้อนงับที่แก้มกลมอย่างนึกสนุกราวกับพวกลูกหมากำลังคันฟัน ก่อนจะหัวเราะเบาๆกับท่าทีเขินอายจนแก้มใสแดงรามไปถึงหู มือเล็กถูกยกขึ้นมาจูบเบาๆก่อนเป้าหมายจะถูกเปลี่ยนเป็นยอดไตสีหวานแทน

“อ๊ะ..ห้ามทำรอยนะครับ”

เสียงหวานเอ่ยปนกระเส้าเพราะความเสียวซ่าน มือเล็กจิกที่ไหล่กว้างอย่างต้องการหาที่ระบาย

“อยากทำ..”

“ไม่ได้..อื้อ..ต้องถ่ายงานต่อ”
“ก็บอกว่าฝีมือเจ้าแมกซ์..น้องคันฟัน”

“พี่น่ะสิ..อื้อ”

กางเกงยีนส์เนื้อดีถูกถอดออกไปตอนไหนก็ไม่ทราบแล้ว ใบหน้าหวานซบลงที่ไหล่กว้างอย่างละลาย ดาเนียลพรมจูบไปทั่วไหล่เล็ก มือหนาปลดซิบกางเกงของตัวเองก่อนจะดึงรั้งลงเล็กน้อยเช่นเดียวกับอันเดอร์แวร์ยี่ห้อแพง

“อื้อ..”

ร่างทั้งสองเชื่อมต่อกันผ่านส่วนนั้นอย่างเชื่องช้า อ้อยอิง และเนิบนาบ รอยรักสีกุหลาบถูกพรมปะไว้ทั่วอกเล็กและลำคอขาว ทุกจังหวะเข้าออกของร่างกายสร้างความเสียวซ่านจนต้องกัดเม้มริมฝีปากเพื่อกลัดกลั้นอารมณ์
“อ๊ะ..อื้อ”

“พูดออกมาครับ..ไม่ต้องกลั้นไว้”

“ไม่เอา..เดี๋ยวมีคนได้ยิน”

ยิ่งอยู่ในท่าออนท็อปแบบนี้ยิ่งเพิ่มความลึกจนรู้สึกจุกไปทั้งท้อง หากแต่ก็เสียวกว่าปกติเช่นเดียวกัน

“อึก..”

“แต่พี่อยากได้ยิน..จีฮุนนา”
เสียงทุ้มเอ่ยข้างหูก่อนจะขบกัดที่ติ่งหูเบาๆ มือหนาลูบหลังคอขึ้นลงราวกับต้องการกระตุ้นอารมณ์ให้กับคนบนตัก
“เฮ้ย ไม่เจออ่ะพี่ หมวกมันน่าจะตกในรถรึเปล่า”
เสียงหนึ่งในสมาชิกดังขึ้นภายนอกรถยิ่งทำให้จีฮุนตาโตเข้าไปใหญ่ ถึงแม้ว่ารถจะติดฟิล์มดำแต่ก็ยังอดกังวลไม่ได้อยู่ดี
“เหรอวะ”

“อือ ลองหาในรถไหม”
ดาเนียลกระตุกยิ้มอย่างนึกสนุกก่อนจะดันสะโพกสวนด้วยจังหวะที่เร็วกว่าเดิม
“อ๊ะ..อื้อ”
จีฮุนมองหน้าดาเนียลอย่างคาดโทษก่อนจะกัดเม้มริมฝีปากเพราะความเสียวกระสัน ดาเนียลเห็นดังนั้นจึงรั้งต้นคอน้องมาใกล้ๆก่อนจะมอบจูบแบบลึกซึ้งทันที
“รถมันล็อคอ่ะ”

“เอองั้นเดี๋ยวพี่ไปเอากุญแจก่อน”
จีฮุนเบิกตากว้างก่อนจะจับไหล่หนาไว้แน่นแล้วเป็นฝ่ายขยับแทน จังหวะรักถูกเร่งรัดให้เร็วขึ้นก่อนที่จะมีคนเอากุญแจมาเปิดแล้วเข้า
“อ๊ะ..”
จีฮุนกระตุกตัวสองสามครั้งก่อนจะปล่อยธารน้ำรักสีขาวเปรอะเปื้อนตามอกแกร่ง เช่นเดียวกับที่ดาเนียลปลดปล่อยเข้าไปในตัวจีฮุนเช่นกัน
ใบหน้าหวานซบลงกับบ่ากว้างอย่างเหนื่อยอ่อน ก่อนจะขยับลงจากตักของดาเนียลเพื่อแต่งตัว แม้ว่าจะกำลังแต่งตัวด้วยเรี่ยวแรงเพียงน้อยแต่ก็โดนอีกคนโน้มมาจูบอยู่ดี

มือหนาติดกระดุมช่วยจีฮุนจนเสร็จโดยที่ริมฝีปากยังเชื่อมกันอยู่ ก่อนจะกยิบเสื้อตัวเองมาใส่บ้างอย่างไม่รีบร้อน และพลันใดนั้นเองที่บานประตูรถค่อยๆเปิดออก

โชคดี
โชคดีที่จีฮุนแต่งตัวเสร็จ
“ทำไรกันวะ”

เสียงพัคอูจินถามขึ้นพลางมองหน้าเพื่อนสนิทที่ดูเหนื่อนจนผิดปกติ ไหนจะเหงื่อเยอะแยะนั่นอีก อย่างกับ..

“อย่าบอกนะว่า!!”

จีฮุนกลืนน้ำลายลงคอช้าๆก่อนจะดึงเสื้อคนข้างๆแน่น
“นี่ออกกำลังกายกันอยู่เหรอ เล่นโยคะร้อนอะดิ โห คำว่าชวน”

จีฮุนถอนหายใจอย่างโล่งอก ก่อนจะหันไปมองหน้าคนข้างๆอย่างนึกคาดโทษไว้
คอยดูเถอะ คืนนี้ไม่ให้เข้าห้องแน่

“อื้อ เล่นโยคะ”

เสียงทุ้มเอ่ยตอบน้องคนสนิทก่อนจะหัวเราะเบาๆ

“อ๋อ..แล้วนี่จะเล่นกันต่อไหม คือผมแค่จะมาเอาหมวก ไม่กวนนะ”

“ไม่หนิ”

ดาเนียลว่าก่อนจะเอื้อมไปหยิบหมวกที่เบาะหลังให้อูจิน พัคอูขอบคุณเสร็จสรรพก่อนจะตะเบะเป็นเชิงลา จีฮุนถอนหายใจอีกครั้งเพราะอยากรีบแต่งตัวให้เรียบร้อย และรู้สึกสบายใจเล็กน้อยที่คนที่มาเอาของคืออูจิน
พัคอูเมื่อได้ของแล้วก็หันหลังเตรียมเดินออกไปทันที แต่ก่อนจะไปก็มิวายหันกลับมาเตือนเพื่อนรักด้วยความหวังดีด้วย
“อะไร เอาไรอีก”

“เปล่า แค่จะบอกว่าพวกมึงใส่เสื้อสลับกันนะ”

             

 

 

                     #เพอร์เฟคแดนฮุน

 

Note:

ลั่นมาก 5555555 เราต้องไม่แพ้แคปทั่น!!!!

-CUT- Spe IIII #ทศกัณฐ์ลงกา

เจ้าจอมกำลังโกรธ
แก้มใสขึ้นสีแดงระเรื่อ ใบหน้าหวานบึ้งตึงจนคนมองรู้สึกเสียวสันหลัง จำไม่ได้แล้วว่าครั้งล่าสุดที่โกรธกันนั้นคือเมื่อไหร่ รู้เพียงว่าตอนนี้ความรู้สึกโกรธนั้นช่างปะทุเหลือเกิน

“รู้ตัวไหมว่าทำอะไรผิด”

น้ำเสียงหวานเอ่ยออกไปพลางมองคนตัวโตด้วยสายตาตำหนิติเตียน

“รู้ครับ”

ทศกัณฐ์ก้มหน้ามองพื้นเพื่อหลบสายตาของคนรัก ก่อนจะเอามือไพล่หลังอย่างสำนึกผิด

ซะเมื่อไหร่กัน

รอยยิ้มร้ายฉบับทศกัณฐ์ผุดขึ้นที่มุมปากเล็กน้อยโดยที่เจ้าจอมไม่ทันจะได้เห็นมัน เสียงทุ้มเอ่ยออกไปรามกับรู้สึกผิดกับสิ่งที่ตนกระทำลงไปเสียเต็มประดา หากแต่ภายในใจนั้นกลับเต้นเร่าไปด้วยความสะใจ แต่จะไม่ให้เจ้าจอมรู้หรอกว่าตัวเขานั้นคิดอะไรอยู่

“ขอโทษครับ”

“คราวหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะ”

ไม่มีเสียงใดตอบรับกลับมา เจ้าจอมกรอกตามองบนอย่างเอือมระอาก่อนจะเดินออกไปจากตรงนั้น พลันมือหนาก็ฉุดรั้งมือมือเล็กไว้เสียก่อน ทศกัณฐ์รั้งร่างบางของคนรักเข้ามากอดจากด้านหลังไว้แน่น เช่นเดียวกับที่เจ้าจอมเองก็พยายามจะผละอีกคนออก แต่เพราะแรงที่น้อยกว่าสุดท้ายก็ต้องยอมจำนนให้อีกคนกอดแต่โดยดี ใบหน้าคมซุกเข้ากับซอกคอขาวก่อนจะเอ่ยเบาๆ

“ทศไม่กล้ารับประกันหรอก ใครมันจะไปชอบให้คนอื่นมายุ่มย่ามกับแฟนตัวเองวะ”

ลมหายใจอุ่นร้อนที่รินรดอยู่ที่ลำคอทำให้เจ้าจอมหดย่นคอเล็กน้อย มือหนาที่กระชับอ้อมกอดแน่นขึ้นทำให้หัวใจดวงน้อยเริ่มอ่อนลง ก่อนสัมผัสร้อนชื้นจะถูกประทับลงที่หลังคอ ทศกัณฐ์เพียงแต่จูบค้างไว้เช่นนั้นไม่ได้ล่วงเกินอื่นใด แค่จูบที่หลังคอและกอดแน่นๆจากด้านหลังเพียงเท่านั้น

แต่แค่เพียงเท่านั้นเจ้าจอมก็แทบยืนไม่ไหวแล้ว

มือเล็กเล็กจับแขนอีกคนไว้แน่นเพราะต้องหาที่ยึดไม่ให้ ยักษ์ร้ายมักจะรู้ดีเสมอว่าอะไรคือจุดอ่อนของเจ้าจอม รู้ดีว่าสิ่งใดจะทำให้อีกคนใจอ่อน รู้ดีนักว่าต้องสัมผัสเช่นไรจึงจะทำให้คนในปกครองยอมจำนนบ้าง

“เจ้านาย..”

“ถึงยังไงก็ไม่ควรทำแบบนั้น”

เสียงหวานที่แข็งกระด้างในคราแรกเริ่มอ่อนลง ใบหน้าหวานที่แดงไปทั่วแก้มเพราะความโกรธในคราแรกตอนนี้รามไปถึงหู แต่สาเหตุคิดว่ามาจากความเขินเสียมากกว่า

“ทศรู้สึกขอโทษนะ”

“แต่ไม่รู้สึกผิดหรอก”

ทันทีที่เอ่ยจบ ไหล่กว้างก็โดนทุบจากกำปั้นเล็กๆทันที เจ้าจอมผละอีกคนออกก่อนจะเดินไปนั่งโซฟา แขนเล็กยกขึ้นกอดอกแน่นก่อนจะเสมองไปทางอื่น

ยักษ์ร้ายยกยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเดินไปนั่งลงที่พรมด้านหน้าของเจ้าจอม ใบหน้าคมโน้มลงนาบบนตักเล็ก มือหนาก็ลูบขาคนที่นั่งอยู่บนโซฟาไปด้วย

“เจ้านายก็รู้ว่าทศเป็นคนยังไง ใจร้อนก็ที่หนึ่ง นิสัยก็ไม่ใช่จะดีอะไร หาเรื่องคนอื่นไปอีก แต่คนอื่นที่ว่าก็เฉพาะคนที่มันมายุ่งกับเจ้านายเท่านั้นแหละ”

ร่างบางยังคงเงียบอยู่เช่นเดิม มือหนายกขึ้นกอดเอวคนรักไว้หลวมๆก่อนจะเอ่ยต่อ “เป็นแบบนี้โคตรน่าเบื่อเลยใช่ไหม ขอโทษที่ทำให้เหนื่อยนะ”

“จอมไม่ได้เหนื่อยเว้ย แต่ไม่ชอบให้ทำแบบนี้ ถ้าน้องเขาเป็นอะไรขึ้นมาจะทำยังไง การสูญเสียมันไม่มีอะไรไปทดแทนได้หรอกนะ ถ้าลูกเขาเป็นอะไรไปคนเป็นพ่อเป็นแม่จะทำยังไง ทศจะไปหาลูกเขาที่ไหนมาคืนถึงจะได้ ต่อให้เอาเงินไปชดใช้มันก็แทนกันไม่ได้หรอกนะ โตแล้วนะทศกัณฐ์ ทำอะไรคิดถึงคนอื่นบาง อย่าเอาจอมเป็นที่ตั้งของชีวิตทศ อีกอย่างต่อให้น้องเขาจะจีบจอมจริง ทศคิดว่าจอมจะหวั่นไหวเหรอ ถ้าทศคิดแบบนั้นทศโคตรดูถูกจอมเลยนะ”

คำพูดยามแสนยาวถูกปล่อยออกมาจากริมฝีปากเล็ก ร่างบางถอนหายใจเบาๆก่อนมือเล็กจะถูกดึงไปกอบกุม เจ้าจอมมองคนที่หงอยเป็นหมาก่อนจะเขกกำปั้นลงไปที่หัวของเจ้ายักษ์หนึ่งที

“โอ้ยจอม”

“บทลงโทษ แล้วคราวหน้าห้ามทำแบบนี้อีกนะ มีอย่างที่ไหนไปขังคนอื่นไว้แบบนั้น”

“ก็ไม่รู้หนิว่าเด็กนั้นมันจะกลัวที่แคบ”

“ยังอีก!”

เสียงหวานตวาดกร้าวก่อนจะทำท่าจะเขกหัวคนตรงหน้าอีก แต่คราวนี้มือหนารั้งไว้ทัน

“ขอโทษครับ”

“ขอโทษนี่สำนึกผิดหรือยัง”

เพราะความเอาแต่เงียบไม่ยอมตอบออกไปทำให้ใบหูสวยถูกมือเล็กเข้าครอบครองและออกแรงบิดทันที ทศกัณฐ์ร้องโอดโอยก่อนจะลุกขึ้นยืนเพราะความเจ็บ

“โอ้ย รู้สึกแล้วครับ เจ้านายปล่อยเร็วหูจะขาดแล้ว”

“ให้มันขาดไปสิ”

“เจ้านาย อยู่ดีๆอยากได้แฟนพิการเหรอ”

“ไม่รู้สึกผิดแล้วยังพูดมากอีก!”

เสียงหวานตวาดลั่นก่อนจะออกแรงบิดแรงกว่าเดิม ทศกัณฐ์โอดร้องก่อนจะอาศัยความที่ตัวใหญ่กว่าพลิกเกมจับข้อมือเล็กเอาไว้แล้วหมุนให้ไพล่หลังแทน ยิ้มร้ายผุดออกมาอย่างไม่เกรงกลัวอีกคนจะโกรธ ทศกัณฐ์ใช้ลิ้นดันกระพุงแก้มพร้อมกับหัวเราะในลำคออย่างผู้ชนะก่อนจะโดนอีกคนหันมาแว้ดใส่

“ไอ้ยักษ์ เดี๋ยวนี้กล้าเหรอ”

“ก็เจ้านายไม่ยอมปล่อยอ่ะ ผมเตือนคุณแล้วครับ”

ว่าจบก็หัวเราะร่า พลันสายตาเอาเรื่องก็ถูกส่งมาให้ทันที เจ้าจอมพยายามดิ้นเพื่อให้ตัวเองหลุดจากการกอบกุมแต่ก็ไม่เป็นผล จนท้ายที่สุดไม้ตายขั้นสูงสุดก็ถูกงัดออกมาใช้

“เจ้าทาส เจ้านายเจ็บ ปล่อยนะครับ”

ปากเล็กยู่เข้าหากันอย่างออดอ้อน ตากลมโตวาวเป็นประกาย คนมองชะงักเล็กน้อยเหมือนถูกสะกด ราวกับต้องมนต์ให้หยุดนิ่ง รอยยิ้มหวานเผยยิ้มกว้าง และจังหวะนั้นเองที่เจ้าจอมได้จังหวะรีบดิ้นตัวจนหลุดจากการกอบกุม ร่างบางแลบลิ้นเป็นเชิงเย้ยให้กับคนที่ยืนยิ้มอยู่ทำให้ทศกัณฐ์ได้สติ เจ้าจอมยักคิ้วราวกับเป็นผู้ชนะก่อนจะวิ่งออกไปจากตรงนั้นทันที

“เจ้านาย”

ทศกัณฐ์หัวเราะเบาๆกับความแสบของคนรักก่อนจะเดินตามเข้าไปในห้องนอน มือหนาบิดลูกบิดประตูเพื่อจะตามเข้าไป แต่ก็ต้องพบว่าประตูได้ถูกล็อกจากด้านในเสียแล้ว

อ่า แสบจริงๆเลยนะ

ยิ้มร้ายผุดขึ้นที่มุมปากเมื่อคิดอะไรดีๆออก ขายาวก้าวเดินออกไปจากห้องก่อนจะเดินไปที่ห้องข้างๆ ถ้าเจ้าจอมคิดว่าการล็อกประตูจะทำให้ตัวเองปลอดภัยก็ขอให้ได้ใจไปก่อน เพราะหลังจากที่เขาเอาจริง จะได้รู้กันว่าใครกันแน่ที่แสบกว่ากัน

เพื่อนบ้านผู้แสนดีเปิดประตูออกมารับแขกด้วยความงวยงง แขกผู้มาใหม่จึงต้องรีบแนะนำตัวอย่างเสร็จสรรพ

“ผมลืมกุญแจห้องน่ะครับ ขอเข้าไปข้างในหน่อยได้ไหมครับ”

คุณยายใจดีดูมีอายุนิ่งไปสักพัก ก่อนจะส่งยิ้มกลับมาให้พร้อมกับผายมือเข้าไปในห้อง ร่างสูงส่งยิ้มให้คุณยายอย่างจริงใจก่อนจะเดินเข้าไปในห้องแล้วตรงไปที่ระเบียง รอยยิ้มหวานที่แสนจะใสซื่อค่อยแปรเปลี่ยนเป็นรอยิ้มร้ายแทน

“อ่ะ ไม่อยากนี่หว่า”

ปากหนารำพึงรำพันกับตัวเองเบาๆหลังจากกระโดดข้ามระเบียงมาได้แล้ว มือหน้าค่อยๆเลื่อนประตูกระจกออกช้าๆก่อนจะพบกับห้องนอนที่ว่างเปล่าไร้ซึ่งแววของอีกคน เสียงน้ำดังกระทบพื้นยิ่งทำให้ยักษ์ร้ายรู้สึกพอใจเป็นอย่างยิ่ง

หึ

บางคนก็คิดว่าตัวเองเป็นเสือ

แต่จริงๆก็แค่แมวดื้อ

ขายาวก้าวไปที่หน้าประตูห้องน้ำก่อนมือหนาจะค่อยๆบิดประตูเข้าไปอย่างเบามือ ภาพที่ปรากฏสู่สายตาทำให้ยักษ์ร้ายยกยิ้มอย่างพอใจ

เจ้าจอมในอ่างสีขาว ไหล่เล็กโพล่พ้นฟองสบู่เพียงเล็กน้อยแต่กลับเซ็กซี่เป็นบ้า ใบหน้าหวานหลับตาพริ้มราวกับกำลังพักผ่อน ริมฝีปากอิ่มคลี่ยิ้มเล็กน้อย กลิ่นหอมของสบู่อาบน้ำคละคลุ้งไปทั่วบริเวณ ไม่รู้หลุดเข้าไปในภวังค์เสียตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้ตัวอีกทีทศกัณฐ์ก็พาตัวเองมานั่งที่ขอบอ่างเสียแล้ว
“สบายไหมครับที่รัก”

“ทศกัณฐ์”

เปลือกตาสวยเปิดขึ้นอย่างรวดเร็วตากลมโตเบิกกว้างเพราะความตกใจ แต่ยังไม่ทันที่จะได้พูดอะไรต่อใบหน้าหวานก็ถูกรั้งเข้าไปรับจูบจากคนที่นั่งอยู่ขอบอ่างเสียก่อน ลิ้นร้อนถูกส่งเข้าไปเหย้าหยอกอย่างเอาแต่ใจ มือเล็กพยายามดันอกแกร่งออกแต่ก็ไม่เป็นผล ริมฝีปากหนาดูดดึงริมฝีปากอิ่มสีเชอร์รี่ของคนในอ่างจนพอใจก่อนจะค่อยๆผละออก จมูกโด่งคลอเคลียอยู่ไม่ห่าง ก่อนจะงับที่ติ่งหูของร่างบางอย่างนึกเอ็นดู เจ้าจอมดันอกแกร่งออกก่อนมองหน้าอีกคนอย่างเอาเรื่อง

“เข้ามาได้ยังไง กุญแจอยู่ในห้อง อีกอย่างจอมล็อกจากด้านในแล้ว”

ไหล่หนาไหวเบาๆก่อนจะยิ้มกริ่ม พร้อมกับทำท่าจะเข้าไปปากอิ่มรั้นนั้นอีกแน่เจ้าจอมดันอกไว้เสียก่อน ทศกัณฐ์หัวเราะเบาๆก่อนตอบออกไป

“เข้าห้องข้างๆไง” ว่าจบจมูกโด่งก็เข้าเคลียคลอต้นคอขาวทันที

“ห้องข้างๆ…”

“อืม”

“นี่กระโดดข้ามระเบียงมาเหรอ”

เสียงหวานเอ่ยขึ้นปนตกใจ หากแต่คนที่กำลังเล่นสนุกกับหัวไหล่เล็กอยู่นั่นไม่ได้ฟังเลยสักนิด มือบางฟาดเข้าที่หัวไหล่ของทศกัณฐ์อย่างแรงจนคนโดนต้องผละออก

“เจ็บนะครับ”

“ก็ตีให้เจ็บ บ้าป้ะคิดอะไรอยู่ฮะ ระเบียงไม่ใช่เมตรสองเมตรแล้วนี่มันชั้น 30 นะทศกัณฐ์ ตกลงไปจะทำยังไงฮะไอ้บ้า แล้ว..อื้อ”

เสียงหวานถูกกลืนหายไปในคำคอก่อนร่างทั้งร่างจะลอยหวิวขึ้นจากอ่างน้ำแล้วเปลี่ยนมานั่งขอบอ่างแทน โดยสลับกับคนนั่งอยู่ก่อนคราแรก กลายเป็นว่าตอนนี้ทศกัณฐ์อยู่ในอ่างแล้วเจ้าจอมนั่งอยู่ขอบอ่างแทนเสียอย่างนั้น มือหนาแยกขาเรียวออกจากกันก่อนจะแทรกตัวเข้าไประหว่างขาของร่างบาง มือบางวางลงที่ไหล่หนาอัตโนมัติ ใบหน้าคมซุกเข้าที่หน้าท้องแบนราบก่อนจะดูดเม้มเบาๆ

เสียงเงียบไปทำให้ทศกัณฐ์แปลกใจจึงตัดสินใจผละใบหน้าออกแล้วเงยขึ้นไปมองหน้าคนรัก ใบหน้าหวานเรียบนิ่ง น้ำตาใสคลอยู่ในแก้วตา ริมฝีปากอิ่มขบเม้มเข้าหากันอย่างเก็บอารมณ์

เจ้าจอมกำลังจะร้องไห้

“เจ้านาย..ร้องไห้ทำไมครับ ทศขอโทษ”

ไม่มีเสียงใดตอบกลับมา ใบหน้าหวานยังคงเรียบเฉยอยู่เช่นเดิม

“ทศขอโทษ ไม่ทำแล้วครับ อย่าร้องนะคนดี ขอโทษครับๆ” เสียงทุ้มพร่ำบอกขอโทษซ้ำแล้วซ้ำเล่าแต่นั่นยิ่งทำให้คนที่น้ำตาคลออยู่ร้องไห้ออกมาเสียอย่างนั้น

“ไม่ร้องนะครับ ทศขอโทษ ไปแต่งตัวดีกว่าเนอะ” ว่าจบก็เตรียมลุกขึ้นยืนทันที แต่มือบางกลับรั้งไหล่หนาไว้เสียก่อน เจ้าจอมโน้มใบหน้าเข้าไปกดจูบที่ริมฝีปากหนาของคนตรงหน้าก่อนจะเลื่อนมือข้างหนึ่งขึ้นจับที่ท้ายทอยของทศกัณฐ์ ถึงจะยังงงๆอยู่แต่ริมฝีปากหนาก็ยังจูบตอบอีกคนอยู่ดี

มือบางไล่ปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาสีขาวที่เปียกน้ำจนแนบลงกับอกแกร่ง ริมฝีปากยังคงทำหน้าที่อยู่ไม่ขาด ทศกัณฐ์เลื่อนมือขึ้นไปประครองเอวบางเอาไว้ก่อนบีบเฟ้นอย่างเบามือ เจ้าจอมค่อยๆผละจูบออกก่อนจะนั่งลงไปในอ่างที่มีอีกคนนั่งอยู่

“อย่าทำอีกนะ” เสียงหวานเอ่ยขึ้นเบาๆ

“ครับ?”

“ห้ามโดดข้ามระเบียงมาแบบนั้นอีกนะ ตกลงไปจะทำยังไง”

เมื่อประโยคถูกเอ่ยจบริมฝีปากหนาก็คลี่ยิ้มออกมาทันที มือหนาลูบน้ำตาออกจากแก้มใจก่อนจะจูบที่แก้มทั้งสองข้างอย่างรักใคร่ ใบหน้าคมคลอเคลียอยู่อย่างนั้นก่อนจะเอ่ยเบาๆที่ข้างหูของเจ้าจอม

“เป็นห่วงแล้วน่ารักฉิบหายแบบนี้ไม่ได้นะครับ”

ว่าจบก็กดจูบลงที่ริมฝีปากอิ่มทันที ลิ้นร้อนไล่เลียริมฝีปากอิ่มอย่างเอาแต่ใจก่อนจะส่งลิ้นเข้าไปควานหาความหวานในโพรงปากเล็ก ลิ้นร้อนดูดดึงเกี่ยวพันกันจนเกิดเสียงน่าอาย มือหนารั้งเอวบางเข้ามาใกล้กว่าเดิมก่อนจะปลดกางเองตัวเองออกแล้วโยนออกไปข้างอ่าง มือบางล้วงลงไปใต้น้ำก่อนจะแตะส่วนนั้นของร่างสูงแล้วออกแรกขยับช้าๆ

กลิ่นหอมอ่อนของสบู่เหลวที่ผิวกายขาวเนียนทำให้ทศกัณฐ์แทบคลั่ง มือหนาเลื่อนเข้าไปใต้น้ำแล้วสัมผัสส่วนนั้นของอีกคนแล้วออกแรงขยับบ้าง

ริมฝีปากอิ่มขบเม้มเข้าหากันอย่างเสียวกระสัน ใบหน้าหวานเชิดขึ้นสูง ทำให้ร่างสูงกดจูบลงที่ใต้คางเล็กก่อนจะดูเม้มจนเกิดสีแล้วจึงเลื่อนลงมาที่ลูกกระเดือกเล็ก แล้วจึงค่อยๆลากผ่านลงมาที่หน้าอกบาง มือหนาเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นและเพียงไม่นานร่างบางก็กระตุกเกร็งตัวก่อนจะปล่อยน้ำรักออกมา ใบหน้าหวานซบลงที่ไหล่กว้างก่อนจะหอบหายใจเบาๆ

ริมฝีปากอิ่มแดงระเรื่อนั้นช่างน่ามองเหลือเกิน มือหนารั้งเอวบางเข้ามาใกล้กว่าเดิมจนกลายเป็นว่าตอนนี้เจ้าจอมนั่งบนตักกว้างแล้ว ส่วนนั้นที่ดุนดันอยู่ด้านล่างทำให้ใบหน้าหวานแดงฉ่า ถึงจะร่วมรักกันกี่ครั้งเจ้าจอมก็ไม่เคยจะชินเลยสัก ให้ตายเถอะ

ทศกัณฐ์โน้มใบหน้าอีกคนเข้ามาประคองจูบเอาไว้เพื่อนเบี่ยงความสนใจก่อนจะค่อยๆดันส่วนนั้นเข้าไปในช่างทางรักของคนบนตักช้าๆ

“อื้อ”

เสียงหวานครางในลำคอเบาๆก่อนจะจับไหล่กว้างแน่น มือเล็กครูดไปตามแผ่นหลังของร่างสูงเพื่อระบายอารมณ์ ริมฝีปากยังคงเชื่อมกันอยู่ ทศกัณฐ์ผละใบหน้าออกก่อนจะก้มลงดูดดึงเม็ดไตสีหวานแทน มือข้างที่ว่างค่อยส่งนิ้วเข้าไปในปากของคนบนตักแทน

เมื่อรอให้เจ้าจอมได้ปรับตัวกับสิ่งแปลกปลอมที่อยู่ในช่างทางรักได้แล้วจึงค่อยๆขยับเข้าออกช้าๆ เสียงน้ำกระเพื่อมขึ้นลงดังสลับกับเสียงหายใจจนดังไปทั่ว ปฎิเสธไม่ได้เลยว่าการขยับในน้ำแบบนี้ยิ่งทำให้แน่นกว่าเดิมเป็นเท่าตัว มือเล็กยึดไหล่หนาเอาไว้อย่างหาที่พึ่ง ก่อนจะซุกหน้าลงที่ข้างต้นคอหนา

“อื้อ อ๊ะ”

แทนที่จะขยับแบบเร็วๆเพื่อให้ถึงจุดนั้นเร็วๆแต่การขยับช้าๆแบบเนิบนาบที่ร่างสูงกำลังทำอยู่นั้นกลับสร้างความเสียวกระสันกว่าเป็นไหนๆ สะโพกสอบขยับเข้าออกอย่างเป็นจังหวะโดยไม่รีบร้อน เพราะมันคือการร่วมรัก ไม่ใช่การสำเร็จความใคร่ ไม่มีความจำเป็นอะไรที่จะต้องรีบปลดปล่อยอยู่แล้ว

ทศกัณฐ์อยากอดเจ้าจอมนานๆ อยากรักให้มากกว่านี้ อยากให้เวลานี้เป็นเวลาแห่งความสุขของเราทั้งคู่ไม่ใช่แค่เขาแต่เพียงฝ่ายเดียว ที่สำคัญกว่านั้น คือการขยับเร็วในน้ำนั้นจะทำให้เจ้าจอมเจ็บ

และถ้าเป็นแบบนั้นบอกเลยว่าไม่เอา

“เจ้านาย”

เสียงทุ้มเอ่ยเรียกคนที่ซุกหน้าอยู่ที่ต้นคอตัวเองก่อนจะจูบที่แก้มใสค้างไว้แบบนั้น

“หืม”

“รักนะครับ”

“อือ รู้แล้ว”

“รักมากๆเลยรู้ไหม”

“อือ”

“คิดภาพไม่ออกเลยว่าไม่รักมันเป็นยังไง เพราะตอนนี้โคตรรักเลย”

“อือ”

“แต่งงานกันมั้ย”

“อือ”

“ฮะ”

เสียงหวานเอ่ยขึ้นอย่างตกใจก่อนจะมองหน้าคนถามที่ตอนนี้เอาแต่ยิ้ม ทศกัณฐ์ขยับสะโพกเข้าออกช้าๆเช่นเดิมก่อนจะกดจูบลงที่หน้าผากใส แล้วจึงค่อยผละออก มือบางถูกรวบเอามาจูบที่ฝ่ามือทั้งสองข้างก่อนจะหันขึ้นมาถามย้ำอีกครั้งด้วยความหนักแน่น

“แต่งงานกัน”

“บ้าเหรอ อ๊ะ”

“จริงๆ เดี๋ยวทศจะไปบอกแด๊ด ว่าอยากมีเมียแล้ว”

“ตลกเถอะ”

“ฮ่าฮ่าฮ่า จริงๆ อยากแต่งแล้วเนี่ย แต่งวันนี้เลย”

“ตลกมั้ง ไหนแหวน”

“ก็ใส่อยู่นี่ไง”

ว่าจบก็แกล้งดันส่วนนั้นเข้าไปลึกๆทันที แน่นอนว่าโดนฟาดที่ไหล่เข้าอย่างจัง แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังสามารถหัวเราะร่าได้เหมือนเดิม

“แต่งงานกันนะเจ้านาย ให้อ่างน้ำเป็นบาทหลวง เทียนหอมเป็นพยาน ไฟในห้องเป็นแขกในงาน ผมเป็นเจ้าบ่าว ส่วนคุณเป็นเจ้าสาว..will you marry me?”

เจ้าจอมกระตุกเกร็งตัวเพราะความเสียวกระสันที่ได้รับก่อนจะปลดปล่อยออกมาเป็นครั้งที่สอง เช่นเดียวกันกับทศกัณฐ์ที่ปลดปล่อยเข้าไปในช่องทางรักของอีกคนเช่นกัน “ว่าไงครับ”

“อื้อ Yes, I do”

ทันทีที่พูดจบริมฝีปากอิ่มสีเชอร์รี่ก็ถูกช่วงชิงทันที ทศกัณฐ์เพียงแค่กดจูบหนักๆแล้วผละออกเท่านั้น ร่างบางถูกดันให้นั่งพิงขอบอ่าง ก่อนร่างสูงจะร่นตัวลงไปอีกฝั่ง เท้าเล็กถูกยกขึ้นมาจากใต้น้ำ จุมพิตอุ่นประทับลงที่หลังเท้าเล็ก

“ผมจะรักคุณ”

แล้วจึงจูบเบาๆที่ฝ่าเท้าเนียน

“และซื่อสัตย์กับคุณแต่เพียงผู้เดียว”

“เจ้านายของผม”

“ทำไมชอบจูบเท้านักฮะ เป็นหมาหรือไง”

“เป็นทาสครับ”

 

– FIN –

ขอบคุณค่ะ 555555 วอร์มๆ ก่อนแต่งจริงพรุ่งนี้

ADONIA – CUT – #เพอร์เฟคแดนฮุน

       701928291899227377
คิ้วสวยขมวดเป็นเป็นก่อนความสงสัยนั้นจะถูกไขให้กระจ่าง ใบหน้าคมเคลื่อนเข้ามาใกล้เต็มที ตากลมหลับปี๋ลงอย่างนึกกลัว ริมฝีปากอิ่มถูกครอบครองครั้งแล้วครั้งเล่าก่อนลิ้นร้อนจะเริ่มทำหน้าที่ มือเล็กเลื่อนขึ้นดันอกแกร่งเอาไว้เพื่อประท้วงขออากาศหายใจ ก่อนอีกคนจะผละออกตามคำขอแต่ก็เพียงครู่เดียว พวงแก้มใสขึ้นสีแดงระเรื่อเสื้อเชิ้ตตัวบางหลุดลุ่ยออกไปเสียตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ได้ เจติภัตกลืนน้ำลายลงคอก่อนจะเลื่อนมือขึ้นมาโอบรอบคอร่างสูงเอาไว้ย่างหาที่พึ่งเมื่อสันจมูกโด่งซุกไซร้คลอเคลีออยู่ที่ต้นคอ รอยรักสีกุหลาบถูกแต่งแต้มลงบนผิวขาวเนียน ก่อนเสื้อแสนเกะกะจะถูกถอดทิ้งอย่างไม่ใยดี
“นะ หนาว”
“เดี๋ยวเจ้าก็อุ่น”
มือหนาข้างนึงเลื่อนต่ำลงไปก่อนจะปลดตะขอกางเกงยีนส์เนื้อดีของคนใต้ร่างของไปให้พ้นทาง พร้อมกับก้มลงฝากรอยรักสีกุหลาบไว้ตามแผ่นอกเล็ก ใบหน้าหวานราวกับสตรีเม้มริมฝีปากแน่นกลั้นก่อนจะเชิดหน้าขึ้นสูง พวงแก้มใสแดงระเรือไปด้วยความต้องการจากการปลุกเร้าเหมือนในฝันดังเช่นทุกครั้งหากแต่ครั้งนี้เจติภัตสามารถรับรู้ได้ถึงตัวตนอีกฝ่ายและสามารถเก็บเกี่ยวทุกความรู้สึกได้จริงๆ ความเปียกชื้นที่ยอดอกยิ่งเพิ่มความเสียวกระสันจนเจติภัตแทบคลั่ง มือหนาที่นวดคลึงปรนเปรอส่วนนั้นให้อยู่ก็เช่นกัน
เสื้อเชิ้ตสีดำเนื้อดีถูกมือเล็กปลดกระดุมของจนสิ้นก่อนร่างสูงจะยกยิ้มอย่างพอใจ มือหนาดันตัวคนใต้ร่างให้นอนราบกับเตียงก่อนค่อยๆมองอย่างพินิจพิจารณาแล้วเผยยิ้มบางๆออกมา แน่นอนว่าโดนคนใต้ร่างฟาดเข้าให้ไปฉาดใหญ่ แต่แรงแค่มดหิวข้าวนั้นไม่ได้กระทำให้อีกคนเจ็บแม้แต่น้อย สันจมูกโด่งก้มลงซุกไซร้ที่ลำคอขาวเด่นระหงก่อนจะสูดดมความหอมอย่างเชื่องจนเจติภัตต้องหดคอเพราะความจั๊กจี้
“อื้อ”
ในเวลาอีกไม่กี่อึกใจดวงจันทร์จะเคลื่อนทับซ้อนกับดวงอาทิตย์ในตำแหน่งฤกษ์คราสและเขาต้องดื่มเลือดของคนรักเพื่อให้ทุกอย่างเป็นไปตามสมปรารถนา เพื่อให้เขาได้ครองคู่กับชายาอันเป็นที่รักอีกครั้ง เพราะความชั่งใจทำให้การกระทำทุกอย่างชะงักลง แม้นไม่ใช่สิ่งที่ปรารถนาแต่การปฎิเสธของคนใต้ร่างโดยเอ่ยร้องขอเพื่อมีชีวิตอยู่นั้นทำให้ไดเนชคิดหนัก
“อ๊ะ ทำไมหยุดล่ะครับ”
เสียงหวานเอ่ยถามก่อนจะมองตาแป๋ว อกเล็กกระเพื่อมขึ้นลงเล็กน้อยร่างสูงส่งยิ้มไปให้อีกคนแทนคำตอบก่อนจะก้มลงมอบจูบแสนหวานให้ ค่อยๆดูดดึงจนเกิดเสียงน่าอาย มือหนาลูบไล้ไปทั่วเอวบางก่อนจะเลื่อนขึ้นมาที่เม็ดไตสีหวาน จัดการเขี่ยเล่นไปมาจนมันแข็งสู้มือแล้วจึงครอบริมฝีปากลงที่เม็ดไตอีกข้าง
“ข้าอยากถามเจ้าอีกครั้ง..อยากกลับไปกับข้าหรือไม่”
การกระทำทุกอย่างหยุดลง ความเงียบเข้าปกคลุมแววตาวูบปนสับสนกำลังจ้องมาที่หมาป่าหนุ่ม เจติภัตเม้มปากแน่นจนห้อเลือดคนมองได้แต่ใช้นิ้วหัวแม่มือนวดคลึงที่ริมฝีปากให้คนใต้ร่างผ่อนคลายขึ้นเพียงเท่านั้น
“ว่ายังไงอโดเนีย”
ร่างบางยังคงเงียบไม่มีเสียงใดเล็ดลอดออกมา น้ำตาใสเอ่อคลอหน่อยตา เพียงแค่นั้นก็สร้างความกระจ่างให้คนมองได้มากแล้ว หมาป่าหนุ่มยิ้มบางๆก่อนก้มลงประทับริมฝีปากอุ่นที่เปลือกตาสวยอย่างแผ่วเบา
“หลับตาลงซะยอดดวงใจ เมื่อเจ้าลืมตาขึ้น ทุกอย่างจะเป็นแค่ฝันไปเฉกเช่นทุกครา”
น้ำตาหยดใสไหลลงข้างแก้ม ริมฝีปากอุ่นค่อยๆจูบซับมันออกอย่างแผ่วเบา มือหนานวดคลึงสะโพกมนเบาๆเพื่อให้คนใต้ร่างรู้สึกผ่อนคลายก่อนจะค่อยดูดเม้มสร้างรอยรักสีกุหลาบไว้ตามหน้าอกลากลงมาถึงหน้าท้องแบนราบ และโคนขาด้านใน ฟันคมกัดคาบที่ขอบอันเดอร์แวร์ตัวจิ๋วก่อนจะลากรั้งลงมาจนเผยให้เห็นส่วนอ่อนไหวของคนตัวเล็ก มือหนารูดรั้งส่วนนั้นเบาๆก่อนจะเข้าครอบครองด้วยริมฝีปาก
“อื้อ”
เจติภัตมุดหน้าลงหมอนราวกับพยายามข่มความเสียวซ่านที่ได้รับ มือบางจิกผ้าปูที่นอนแน่นคล้ายจะขาดใจ มันเป็นความรู้สึกที่ไม่เคยได้ลิ้มลองจากใคร ยิ่งใกล้ถึงจุดหมายยิ่งยากที่จะปิดกลั้นความรู้สึก หมาป่าหนุ่มเร่งจังหวะการครอบครองให้เร็วขึ้นเมื่อเห็นว่าอีกคนกำลังเกร็งตัวเพื่อเตรียมปลดปล่อย
และเพียงไม่นานของเหลวสีขุ่นก็ถูกปลดปล่อยออกมา เขาถอนริมฝีปากออกก่อนจะกลืนน้ำรักของคนตัวเล็กลงคอ มือหนานวดคลึงก้มนิ่มเบาๆ ก่อนจะส่งนิ้วกลางเข้าไปในช่องทางด้านหลังเพื่อให้คุ้นชิน หมุนควงจนร่างบางได้แต่เม้มปากแน่นเพราะความเสียวกระสัน และค่อยๆเพิ่มจำนวนนิ้วเข้าไปจากหนึ่งเป็นสองและจากสองเป็นสาม เมื่อเห็นว่าช่องทางรักนั้นพร้อมแล้วจึงค่อยสอดดันส่วนนั้นของตัวเองเข้าไปแทน
ใบหน้าหวานส่ายเป็นพัลวัน มือบางปัดสะเปะสะปะไปทั่วเตียง ใบหน้าคมก้มลงมอบจุมพิตแสนอ่อนโยนและเนิบนาบที่สุดเท่าที่เคยให้กับคนใต้ร่างเพื่อให้อีกคนรู้สึกผ่อนคลายแล้วจึงค่อยๆขยับตัวเข้าออกอย่างเชื่องช้าแต่เป็นจังหวะ มือเล็กโอบรอบคอและเกาะไหล่กว้างไว้แน่น ยามที่กายหนาเคลื่อนตัวเข้ามายังจุดลึกสุด ราวกับจะฆ่าร่างบางให้ตายตกไปตามกันด้วยความพิศวาส
ท่ามกลางความทรมานยังเต็มไปด้วยความกระสันซ่าน เสียงทุ้มกระซิบพร่ำบอกคำว่ารักไม่ขาดสายราวกับกำลังขับกล่อม พร้อมพรมจูบทั่วใบหน้าหวานอย่างรักใคร่ ก่อนจะไล่ต่ำลงมายังลำคอขาว เสียงลมหายใจหอบถี่ของคนใต้ร่างถูกประสานเข้ากับเสียงเนื้อกระทบเนื้ออย่างน่าอาย เจติภัตคล้ายกำลังจะเป็นบ้าเข้าไปทุกที เหมือนรู้สึกแพ้อย่างราบคาบ ความอุ่นร้อนคับแน่นที่แก่นกายทำให้ร่างบางรู้สึกอยากปลดปล่อยใจจะขาด
ยามที่ริมฝีปากอิ่มเปล่งเสียงครางหวาน อยากจะกลั้นแกล้ง อยากได้ยินมากกว่านี้..
ยิ่งใกล้ถึงจุดหมาย ปลายทางที่ใกล้เข้ามา จังหวะที่เร่งเร้าทำเอาเสียงหวานครางออกมาอย่างไม่อาย ท่ามกลางความเงียบสงบภายในยามค่ำคืน ใบหน้าใสหลับตาแน่นเมื่อถึงจุด หยาดน้ำรักสีขุ่นปลดปล่อยออกมาเสียจนเปราะเปื้อนผ้าปูที่นอน หากแต่ยังไม่ทันแม้จะให้ลมหายใจกลับเข้าสู่ห้วงปกติ ไม่ปล่อยให้หยุดพักนาน บทรักครั้งใหม่ก็ได้เริ่มขึ้นอีกครั้งและอีกครั้ง
ในขณะเดียวกันภายนอกในตอนนี้ดวงจันทร์ก็กำลังถูกบดบังจากดวงอาทิตย์เช่นกัน เจติภัตกรีดร้องเสียงหลงเมื่อถึงจังหวะสุดท้ายแม้จะรู้สึกชาไปทั้งสะโพกแล้วก็ตามที ร่างบางเกร็งกระตุกตัวเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะปลดปล่อยออกมาอีกครั้ง เช่นเดียวกันกับที่จันทรคราสค่อยๆคลายออก ความเหน็ดเหนื่อยจากบทรักหวานสลับเร่าร้อนทำให้ร่างบางหลับไปในทันที ใบหน้าจิ้มลิ้มที่กำลังหลับตาพริ้มราวกับฝันดีนั่นทำให้หมาป่าหนุ่มยกยิ้มอย่างพอใจ ก่อนจะก้มลงประทับจูบที่หน้าผากใสอย่างรักใคร่และหวงแหน
: มีต่อในเด็กดีอีกนิดโหน่ย ฉืบๆ

-CUT- #พี่อาเดลติวเตอร์กับลูกศิษย์ฝาแฝดของเขา

สองแฝดฉีกยิ้มพร้อมกันก่อนเจ้าแฝดน้องจะงับหัวแม่มือของอาเดลแล้วดูดชิมราวกับลูกอมรสหวาน มือบางของแฝดพี่ก็สอดลึกเข้าไปใต้เสื้อนอนก่อนจะลูบไล้ที่หน้าอกแกร่งอย่างยั่วยวน ใบหน้าหวานโน้มเข้าไปใกล้ๆก่อนจะประทับริมฝีปากอิ่มลงที่กลีบปากของคุณติวเตอร์ ลิ้นเล็กสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากของอีกคนอย่างซุกซน

 

อาเดลจูบตอบเจ้าแฝดพี่ก่อนจะเป็นฝ่ายรุกจูบกลับ มือหนาประคองแก้มนุ่มยุ้ยของเจนเอาไว้ก่อนจะเพิ่มจังหวะจูบให้ดูดดื่มยิ่งกว่าเดิม มืออีกข้างที่กำลังโดนเจ้าแฝดน้องดูดดึงอยู่อาเดลก็ใช้หัวแม่มือควานไปทั่วโพรงปาก เสื้อนอนตัวใหญ่ถูกมือบางแกะกระดุมออกจนสิ้น แฝดพี่ละริมฝีปากออกจากปากคุณติวเตอร์ก่อนจะก้มลงขบกัดหยอกเหย้ากับเม็ดไตสีเข้มแทน

มือหนาถอนนิ้วออกจากปากเจ้าแฝดน้องก่อนจะดึงรั้งเข้ามาบดจูบอย่างเร้าร้อนแทน มือที่ว่างข้างหนึ่งนั้นกำลังลูบกลุ่มผมนุ่มยาวสลวยของแฝดพี่อยู่ ส่วนอีกข้างนั้นสอดเข้าไปใต้ชุดนอนของแฝดน้องก่อนจะลูบไล้ที่ก้มกลมสวยแล้วบีบเฟ้นด้วยความหมั่นเขี้ยว

มือบางของเจ้าแฝดพี่ค่อยๆลูบไล้เข้าไปในกางเกงนอนของคุณติวเตอร์ช้าๆ ก่อนจะลูบไล้ส่วนที่นูนขึ้นมาจากความกำหนัดผ่านอันเดอร์แวร์เนื้อดี ตาคมหลับลงเอนตัวพิงกับเตียงตามสบาย เจ้าแฝดพี่เลื่อนตัวลงไปอยู่ข้างล่างคุกเข่าลงก่อนจะดึงรั้งกางเกงนอนของคุณติวเตอร์ให้มันต่ำลงมาถึงหัวเข่า ก่อนจะจูบส่วนที่นูนขึ้นมาผ่านอันเดอร์แวร์ มือบางดึงรั้งปราการด่านสุดท้ายลง ก่อนจะใช้มือลูบไล้ที่แก่นกายของคุณติวเตอร์อย่างนึกสนุก ลิ้นร้อนไล่เลียส่วนปลายหัวราวกับไอกรีมรสโปรด

“อืม”

เสียงทุ้มครางในลำคอย่างพอใจก่อนจะเลื่อนมือขึ้นไปปลดตะขอเสื้อชั้นในของเจ้าแฝดน้องออก เมื่อตะขอหลุดมือหนาจึงนวดคลึงอกสวยเบาๆ ก่อนจะผละจูบออกแล้วเปลี่ยนตำแหน่งมาดูดดึงยอดอกสวยแทน ชุดนอนตัวสั้นถูกถอดทิ้งไว้ข้างๆ เจ้าแฝดน้องเปลี่ยนท่ามานั่งคร่อมตัวคุณติวเตอร์ไว้แทน จมูกเป็นสันเริ่มซุกไซร้ระหว่างอกบัวตูมทั้งสองข้าง มือข้างหนึ่งเค้นคลึงปลายยอดอกสวย ส่วนอีกข้างก็ใช้ปลายลิ้นหยอกล้อ วนลูบเป็นวงกลมสลับกับดูดดึงจนยอดอกทั้งสองข้างเริ่มแข็งเป็นไตและชุ่มไปด้วยน้ำ

“อ๊ะ อือ”

ปากบางกัดเม้นจนแดงเพราะความเสียวซ่าน ใบหน้าหวานเชิดสูงมือบางสอดเข้าไปในกลุ่มผมของคุณติวเตอร์ มืออีกข้างก็ถอดเสื้อนอนของอาเดลออกไปด้วย เจ้าแฝดพี่เองปากบางยังคงครอบครองส่วนนั้นอย่างต่อเนื่อง ลิ้นเล็กทำงานได้ดีจนน่าตกใจ มือบางจับโคนแล้วชักเบาๆทั้งปากก็อมส่วนนั้นไปด้วย แน่นอนว่าเธอครอบครองส่วนนั้นไม่มิดแต่เธอก็ทำได้ดีไม่น้อย ไม่นานคุณติวเตอร์ก็ปลดปล่อยความกำหนัดออกมา แม้จะพยายามดันตัวเจ้าแฝดพี่ออกแล้วแต่ก็ไม่ทันอยู่ดี เจนกลืนน้ำรักขาวขุ่นลงคอก่อนจะผลัดเปลี่ยนกับแฝดน้องขึ้นมาอยู่ข้างบนบ้าง

อาเดลยิ้มบางๆก่อนจะเช็ดน้ำขาวขุ่นออกจากมุมปากและคางให้เจ้าแฝดพี่ เจนถอดชุดนอนออกอย่างรู้งาน ก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปรับจูบจากคุณติวเตอร์ ร่างบางถูกพลิกให้อยู่ใต้ร่าง ก่อนจมูกคมจะซุกไซร้ที่ลำคอขาวระหง มือข้างหนึ่งนวดคลึงเต้าสวยจนแข็งสู้มือ ปากหนายังคงจูบเชื่อมกับปากอิ่มของแฝดพี่อยู่ ส่วนมืออีกข้างเลื่อนเข้าไปในกางเกงในตัวจิ๋วของเจ้าแฝดน้องที่นั่งพิงหัวเตียงอยู่ ก่อนจะใช้นิ้วลากไล้เพื่อปลุกเร้าความกำหนัด

“พี่เดล..อ๊า”

เสียงหวานของเจ้าแฝดน้องหวีดร้องด้วยความเสียวกระสันเมื่อถูกนิ้วเรียวลุกล้ำเข้ามาในกลีบเนื้ออย่างง่ายเพราะน้ำเหนียวที่หล่อลื่น นิ้วเรียวค่อยๆสวนเข้าออกในร่องกลีบเนื้อสีหวาน ขณะที่ริมฝีปากหนาก็ยังทำหน้าที่อยู่กับยอดอกที่ชูชันของของแฝดพี่ เจนรั้งต้นคอของแฝดน้องเข้ามาใกล้ๆก่อนจะกดริมฝีปากลงกับกลีบปากของน้องสาวฝาแฝดพร้อมกับส่งเรียวลิ้นเข้าไปในโพรงปากอีกคนเกี่ยวตะหวัดกันจนน้ำใสๆไหลยืดลงมาตามขอบปาก มือที่ว่างก็นวดคลึงยอดอกให้น้องไปด้วย

อาเดลเพิ่มจำนวนนิ้วเข้าไปในกลีบเนื้อสีสวยของเจ้าแฝดน้องก่อนจะสั่นเร็วๆเพื่อกระตุ้นจุดกระสัน จูนเกร็งตัวเล็กน้อยก่อนจะปลดปล่อยออกมาเลอะเต็มมือใหญ่ เมื่อเจ้าแฝดน้องปลดปล่อยไปแล้ว ก็ต้องถึงคิวของแฝดพี่บ้าง คุณติวเตอร์จึงค่อยๆจูบซับดูดเม้มที่ยอดอกเลื่อนลงมาถึงสะดือและโคนต้นขาอ่อน ปากหนาดูดเม้นโคนขาขาวด้านในจนเกิดรอยสีหวาน มือหนาดึงรั้งชั้นในตัวจิ๋วลง ก่อนจะดันขาเรียวให้ตั้งขึ้นเป็นรูปตัวเอ็ม ไล่เลียตามกลีบเนื้ออย่างรู้จุด เขารู้ว่าตรงไหน ที่ทำให้ผู้หญิงรู้สึกดี คุณติวเตอร์ทั้งใช้ลิ้นบางทีก็ใช้นิ้วตัวเองกดและสั่นไปมาจนเจ้าแฝดพี่เสียวกระสันบิดตัวไปมา

“อา ..เสียว..พี่เดล”

คุณติวเตอร์เร่งจังหวะลิ้นพลางสอดนิ้วกลางเข้าไปในช่องทางอ่อนนุ่ม ร่างบางเกร็งหน้าท้องอย่างเห็นได้ชัด และไม่นานก็ปลดปล่อยออกมา อาเดลดูดซับน้ำรักที่ไหลออกมาก่อนจะกลืนมันลงคอ มือหนารูดรั้งแท่งเนื้อร้อนของตัวเองสองสามครั้งก่อนจะค่อยๆดันเข้าไปในตัวของเจ้าแฝดพี่จนสุดเมื่อค้างไว้ให้ช่องทางรักคุ้นชินแล้วจึงเริ่มขยับตัวเข้าออกอย่างเป็นจังหวะ

“อือ พี่เด..เดล”

มือหนาเอื้อมไปดึงรั้งเจ้าแฝดน้องให้ลุกขึ้นยืนก่อนจะให้จูนคร่อมตัวแฝดพี่ตัวเองแล้วหันหน้ามาทางตัวเองแทน ลิ้นร้อนแตะลงที่กลีบเนื้อของเจ้าแฝดน้องที่ยืนอยู่ก่อนจะตวัดขึ้นลงแบบเร็วๆ มือบางข้างหนึ่งจับไหล่หนาไว้เพื่อหาที่ยึด ส่วนอีกข้างก็นวดคลึงเต้าถันของตัวเองไปด้วย

เจนเองก็เช่นกัน มือบางทั้งสองข้างนวดคลึงหน้าอกของตัวเองเพื่อระบายความเสียวกระสันที่ได้รับการการปรนเปรอส่วนล่าง อาเดลเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นทั้งจังหวะลิ้นและสะโพกเพื่อให้สองแฝดปลดปล่อยออกมาพร้อมกัน

“”พี่เดล อือ ตรงนั้น”

“ตรงนี้เหรอคะ” เสียงทุ้มเอ่ยถามเพื่อความแน่ใจก่อนจะกระแทกเข้าไปในจุดเดิมซ้ำๆ

ไม่นานทั้งสามคนก็ปลดปล่อยออกมาพร้อมกัน อาเดลถอนแก่นกายออกก่อนจะล้มตัวลงนอนข้างๆกับเจ้าแฝดพี่ที่นอนหอบหายใจหนักๆอยู่ ส่วนแฝดน้องเองก็ล้มตัวลงนั่งบนเตียงอย่างเหนื่อยอ่อนเช่น ร่างบางคลานเข้าไปหยุดอยู่ที่กลางลำตัวของคุณติวเตอร์ รูดรั้งและไล่เลียแก่นกายของคุณติวเตอร์ก่อนจะขึ้นไปนั่งคร่อมบนตัวของอีกคนเข้าไว้ แล้วค่อยดันส่วนนั้นเข้าไปในกลีบเนื้อของตัวเอง แล้วจึงค่อยๆขยับตัวโยกขึ้นลงช้าๆ

มือหนารั้งต้นคอของแฝดพี่ที่นอนอยู่ข้างๆเข้ามาจูบ ก่อนจะละมือจากต้นคอของแฝดพี่ไปนวดคลึงเต้าถันของเจ้าแฝดน้องแทน โดยที่ริมฝีปากยังเชื่อมกับคนพี่อยู่

 

รู้ว่าทำแบบนี้ไม่ถูกเลย แต่ในเมื่อมันเกิดขึ้นแล้ว เขาก็คงทำได้แค่ยอมรับกับผู้ใหญ่ไปตรงๆถ้าท่านถาม อาเดลไม่เคยต้องการเป็นส่วนหนึ่งของบ้านหลังนี้ หนึ่งคือไม่อยากมีพ่อใหม่ เพราะพ่อแท้ๆเขาเองก็ยังมีชีวิตอยู่ สองคือเขาน่ะ ชอบลูกสาวฝาแฝดของคุณลุงสพลตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นแล้ว

ใครจะยอมเป็นพี่น้อง

อยากได้เป็นเมียเถอะ

ร่างบางบนตัวกระตุกเกร็งพอๆกับคนใต้ร่างก่อนจะปลดปล่อยออกมาพร้อมๆกัน เจ้าแฝดน้องทิ้งตัวลงนอนข้างๆอีกคนอย่างเหนื่อยอ่อน ใบหน้าคมถอนจูบออกจากแฝดพี่ก่อนจะจูบที่หน้าผากใสของแฝดน้องเบาๆ แขนแกร่งรั้งสองแฝดเข้าหาตัวก่อนจะลูบผมยาวสวยของทั้งคู่ไปด้วย

“ชอบรางวัลเด็กดีที่พี่ให้ไหมคะ”

สองสาวยิ้มร่าแม้จะยังเหนื่อยอยู่ ก่อนจะโน้มตัวเข้าไปหอมแก้มคุณติวเตอร์คนละข้างแล้วตอบพร้อมกันแล้วตอบเสียวแจ้ว

“ชอบพี่เดลค่ะ”

คุณติวเตอร์หัวเราะเบาๆก่อนจะกอดทั้งสองแฝดไว้หลวมๆ

“งั้นเห็นทีพี่คงต้องหาเรื่องให้รางวัลเด็กดีบ่อยๆแล้วมั้งคะ”

 

 

Fin—

ชอบไม่ชอบฝากกลับไปเม้นบอกนุหน่อยค่ะ ฟุบ

— CUT 2 — ep. 31. #เข็นโจ๊กขึ้นดอย

“แต่ไม่รู้ว่าหนูจะอยากลองเป็นผัวดูไหม”

สิ้นคำพูดน่ารักนั่น ผมจัดการช้อนตัวเขามานั่งคร่อมตักตัวเองไว้ก่อนจะจับแขนเรียวมาคล้องไว้ที่คอ ใบหน้าหวานแดงซ่านหากแต่ก็ยังอุส่าห์จ้องตาผมกลับอย่างไม่ลดละ

“ป๋าแน่ใจแล้วใช่มั้ยคะถึงพูดแบบนั้น”

“หืม”

“ป๋ารู้ไหมว่าจริงๆหนูเป็นหมาป่า” เขาส่ายหน้าเป็นพัลวันก่อนจะกัดเม้มริมฝีปากตัวเอง

“หนูให้โอกาสเลือใหม่อีก..จะนอนหรือเป็นของหนูคะ”

“ละตอนนี้ไม่ได้เป็นอยู่หรอกเหรอ” เขาว่าด้วยท่าทางน่ารัก

“เป็นค่ะ แต่หมายถึงเป็นมากกว่านี้..หมายถึง..เป็นของหนูอย่างสมบรูณ์แบบ” ผมว่าก่อนจะขยับใบหน้าเข้าไปกระซิบข้างหูเขา

“เป็นของหนูทั้งตัวและใจ”

“มันมากกว่าสร้างแลนมาร์กอีกเหรอ”

ผมหัวเราะเบาๆก่อนจะหอมแก้มเขาทั้งสองข้างดังฟอด

“มากกว่าค่ะ มากว่าเยอะเลย..มันอาจจะทำให้ป๋าเจ็บด้วย”

“ทำไมถึงเจ็บล่ะหนู”

ผมหัวเราะเบาๆกับคำถามของเขา ผมเลื่อนมือเข้าไปได้เสื้อกล้ามของเขาก่อนจะออกแรงบีบเฟ้นที่เอวเบาๆ แต่ก็ยังถือว่าแรงอยู่ดี

“โอ้ย..บีบเอวป๋าทำไม” เขาถามก่อนจะมองแรงใส่ผม

“ป๋าเจ็บเหรอคะ”

“เจ็บสิ”

“งั้นเรานอนดีกว่านะคะ วันนี้ดึกแล้ว” ผมว่าก่อนจะขยับใหเขานอนลงข้างๆกัน

“เน่ะ ไม่ทำละเหรอหนู”

“ไม่ค่ะ ป๋ายังไม่พร้อม หนูไม่อยากทำตอนที่ป๋ายังไม่พร้อม..อะไรที่ทำให้ป๋าเจ็บหนูไม่เสี่ยงค่ะ” ผมว่าก่อนจะโน้มตัวไปจูบที่หน้าผากเขา ก่อนจะลงมาที่เปลือกตาทั้งสองข้าง จมูกโด่งรั้น และเป้าหมายสุดท้ายคือริมฝีปากอิ่มสีเชอร์รี่

ผมทำเพียงแค่จูบแตะไว้เท่านั้น แค่ต้องการจะบอกฝันดี ไม่ได้ต้องการจะปลุกเร้าอะไร แต่เมื่อผมกำลังจะผละออกแขนเล็กกลับดึงรั้งต้นคอผมไว้เสียอย่างนั้น

เราลุกมาคร่อมตัวผมไว้เหือนเดิมก่อนจะใช้สองมือเล็กประคองหน้าผมไว้แล้วมอบจูบที่แสนหวานและดูดดื่มให้ ลิ้นเล็ไล่ต้อนจนผมจนมุม เขาขบกัดริมฝีปากผมจนห้อเลือดก่อนจะค่อยๆผละออก

“ป๋าจูบเก่มไหม”

“เก่งค่ะ”

ใบหน้าหวานฉีกยิ้มกว้างอย่างนึกพอใจเมื่อได้รับคำชม เขาถอดเสื้อของผมออกก่อนจะขบกัดและทำรอยไว้ตามแผ่นอกจนทั่ว “อื้ม ป๋าจะทำอะไรคะ”

“แล้วสร้างแลนมาร์กล่ะ ป๋าเก่งรึยัง”

“เก่งมากค่ะ”

“งั้นหนูก็สอนบทเรียนต่อไปให้ป๋าได้แล้วสิ” ตากลมเบิกขึ้นเล็กน้อยก่อนจะส่งยิ้มมาให้ผม

“แต่ว่า..”

“ถ้าหนูบอกว่ามันเจ็บ..ป๋าจะอดทนนะ”

“ป๋า”

“ช่วยสอนเรื่องนั้นให้ป๋าทีได้ไหมหนู”

เหมือนเส้นความอดทนผมขาดลงตรงนั้น ผมก้มลงซุกใบหน้าเข้ากับอกเล็กตรงหน้าก่อนจะดูดเม้นผ่านเนื้อเสื้อกล้าม มือก็ทำหน้าที่เองอัตโนมัติ ผมสอดเข้าไปใต้เสื้อเขาก่อนจะสะกิดที่ยอดไตของเขาจนมันแข็งสู้มือ จึงเงยหน้าขึ้นเพื่อมองเขา

“ถ้าเจ็บให้รีบบอกเข้าใจไหมคะ หนูจะหยุดทุกอย่างเอง”

เขาพยักหน้ารัวๆก่อนจะกลืนน้ำลายลงคอ

“อือ”

ผมจัดการถอดเสื้อกล้ามตัวโคร่งของเขาออกให้พ้นทางก่อนจะดูดเม้มที่ยอดไตสีหวานจนแข็งขื่น และอีกข้างก็ใช้มือเขี่ยจนแข็งเช่นกัน

มือเล็กบีบหลังผมแน่นก่อนจะซบหน้าลงที่ไหล่ผม “หนู..”

ผมวางเขาลงข้างๆก่อนจะเป็นฝ่ายขึ้นมาคร่อมเขาไว้เสียเอง ใบหน้าหวานยิ่งแดงเข้าไปใหญ่เมื่อผมใช้มือสัมผัสกับส่วนนั้นของเขา

“อือ..หนู”

ผมค่อยๆถอดกางเกงของเขาออกช้าๆก่อนจะเอือมมือไปปิดไฟหัวเตียง ให้เหลือแต่เพียงแสงที่สาดส่องเข้ามาผ่านหน้าต่างใสเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

“ทะไมต้องปิดไฟละหนู”

“เดี๋ยวป๋าเขินไงคะ”

ผมว่าก่อนจะก้มลงจูบเขา มันเป็นจูบที่เนิบนาบ นุ่มลึกและยาวนานเหลือเกิน เขาเองก็ให้ความร่วมมืออย่างดีจนน่าเอ็นดู

และตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ที่เราทั้งคู่ต่างเปลือยเปล่าด้วยกันทั้งสิ้น ผมเร่งจังหวะการปนเปรอที่จุดอ่อนไหวของอีกคนก่อนที่เขาจะปลดปล่อยของเหลวสีขาวขุ่นออกมา เขาหายใจอย่างเหนื่อยหอบก่อนจะรั้งต้นคอผมลงไปจูบ

ผมจึงใช้โอกาสที่เขากำลังเคลิ้มกับรสจูบที่ผมมอบให้สอดใส่ตัวตนของตัวเองเขาไปในตัวเขา

“อื้อ..เจ็บ” เขาว่าก่อนจะบีบที่ไหล่ผมแน่น ผมเลยต้องแช่ไว้ในตัวเขาเพื่อให้ร่างกายเขาปรับความคุ้นชินก่อน

“ไม่เกร็งนะคะคนดีของหนู..ค่อยๆผ่อนคลายนะคะ”

ผมก้มลงมอบจูบให้กับเขาเพื่อให้เขาผ่อนคลายจากตรงนี้ ก่อนจะค่อยๆขยับตัวเข้าออกให้เบาและช้าที่สุดเพื่อให้เขาเจ็บน้อยลง

“ไม่..อื้อ..ไม่เจ็บแล้ว..แต่ว่ามันอึดอัด” เขาว่าพร้อมกับบีบไหล่ผมเหมือนเดิม
“ป๋าคะ ข่วนหลังหนูแรงๆเลยนะคะ ยิ่งเจ็บยิ่งทำแรงๆเลยค่ะมันจะทำให้ดีขึ้น”
“อือ”

ผมเริ่มขยับตัวตนของตัวเองเข้าออกช้าๆแต่เป็นจังหวะเพื่อให้เขาคุ้นชิน มือก็ต้องค่อยปรนิบัติส่วนนั้นของเขาไปด้วย ใบหน้าหวานแดงซ่านเขาหลับตาปี๋จนน่าหมั่นเขี้ยว เหงื่อกาฬซึมออกมาตามไรผม ปากอิ่มสีเชอรี่บวมเปร่งแต่เจ้าตัวก็ยังคงไม่หยุดเม้ม

“อือ หนู..ตรงนั้น”

ผมถามย้ำอีกครั้งเมื่อพบจุดกระสันของอีกคน แล้วจึงค่อยๆเพิ่มความเร็วให้มากขึ้นเพื่อให้แตะจุดนั้นซ้ำๆ

“อ๊ะ..หนู..ป๋ามวลท้อง..ฮือ”

ผมก้มลงจูบที่ขมับข้างซ้ายของเขาค้างไว้กอดที่แขนเล็กจะโอบกอดผมเอาไว้เช่นกัน

“พร้อมกันนะคะป๋า”

ผมกระซิบบอกเขาเมื่อเราใกล้ถึงจุดสูงสุดและเตรียมจะปลดปล่อย

“ฮือ..มันรู้สึกแปลกๆ..หนูป๋าเหมือนคนกลัวความสูงแล้วกำลังจะตกหน้าผาเลย”

“เขาเรียกว่าเสียวค่ะป๋า”

“เหรอ..อื้อ”

ผมว่าก่อนจะจูบเขาเพราะเอ็นดู ปกติเขาก็น่ารักมากๆอยู่แล้วแต่ตอนนี้ผมกลับรู้สึกว่าเอาความน่ารักของเขาไปคูณกับดาวทั้งจักรวาลยังไม่พอเลย

น่ารักจนไม่อยากรักแค่นี้

 

แต่เพราะ ‘รัก’ วันนี้แค่รอบเดียวก็พอแล้ว เขากระตุกตัวเพื่อปลดปล่อยออกมาเป็นครั้งที่สอง ผมจึงรีบถอนตัวตนของตัวเองของบ้างถึงจะยังไม่ได้ปลดปล่อยก็ตาม แต่ถ้าปล่อยข้างใน ป๋าของผมอาจจะปวดท้องได้เลยเลือกที่จะเอาออกมาปล่อยทิ้งข้างนอกดีกว่า

 

ผมขยับข้อมือตัวเองกับส่วนนั้นสองสามครั้งก่อนจะปลดปล่อยออกมาบ้าง

“อ่า”

ผมผละออกมานอนลงข้างๆเขาก่อนจะดึงรั้งเขาเข้ามากอด แล้วจึงจูบซับเหงื่อตามหน้าผากออกให้เบาๆ

 

“เหนื่อยไหมคะป๋า”

“เหนื่อยเหมือนจะตายเลยหนู”

ผมหัวเราะเบาๆกับคำตอบตรงไปตรงมาของเขาก่อนจะจูบลงที่กลุ่มผมนุ่มแรงๆด้วยความหมั่นเขี้ยว

“ขอโทษนะคะ..หนูขอโทษ”

“อือ..ไม่เป็นไร..สนุกดี..ป๋าชอบ” เราว่าพลางหัวเราะ

“คะ ?” ผมเอ่ยถามเพราะไมแน่ใจกับสิ่งที่ได้ยิน

“เมื่อกี้ที่เราทำ..มันเรียกว่าอะไรเหรอหนู”

“เรียกว่า ‘รัก’ ค่ะ”

“เหรอ..”

“ค่ะคนเก่งของหนู” ผมกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นก่อนจะมองหน้าเขาแล้วจุ๊บที่จมูกใสเบาๆ

“หนูจ๋าเหนื่อยไหม..”

 

“ไม่ค่ะ..ไม่เลย”

 

“ถ้าอย่างนั้น..เรา ‘รัก’ กันอีกได้ไหม ป๋าอยากให้หนูรักป๋าอีก..”

 

“ป๋า พูดแบบนี้รู้ตัวไหมว่าจะไม่ได้นอน”

 

“รู้..แต่อยากให้หนูรักอีก..ได้ไหมคะ”

 

“yes I do babe. “

CUT -1 #คสพสองต่อหนึ่ง

Now playing :

Uncover, Zara Larsson

.

.

“พี่ดีน” ร่างบางพึมพาเบาๆก่อนจะถอยหลังอัตโนมัติเมื่อพบว่าบุคคลที่พึ่งล่วงเกินตัวเองในแชทไปเมื่อครู่ยืนอยู่ในห้อง ในจังหวะเดียวกับที่ดนุภัทรก้าวขาเข้ามาหาเขาเรื่อยๆ ขาเล็กสะดุดกับขอบเตียงจนทำให้เสียหลักล้มลงที่เตียงอย่างเหมาะเจาะ
“หึ แบบนี้เรียกอ่อยพี่รึเปล่า” ร่างสูงว่าก่อนจะขึ้นคร่อมคนตัวเล็กบนเตียง
“ออกไปเดี๋ยวนี้นะครับ ไม่งั้นเราแจ้งตำรวจแน่” ตากลมโตคลอไปด้วยน้ำตาด้วยความหวาดกลัว เนื้อตัวสั่นราวกับลูกนกที่กำลังจะโดนสัตว์ร้ายกิน
“ไม่เอาหน่า ใจดีที่พี่รู้จักเมื่อคืนไม่ใช่แบบนี้สักหน่อย” ร่างสูงว่าก่อนจะก้มลงหวังจะหอมแก้มนุ่มฟูนั่นให้หายหมั่นเขี้ยวแต่ก็ต้องพลาดไปเพราะคนใต้ร่างเบือนหน้าหลบทัน
“เราไม่ใช่ ฮึก เราไม่ใช่คนเมื่อคืน..” ร่างบางว่าก่อนจะปัดป้องและผลักไสอีกคนสุดฤทธิ์ “พี่ดีน..ไม่ใช่..ขอร้อง” ลมหายใจอุ่นร้อนเริ่มติดขัดเมื่ออาการของโรคที่เป็นอยู่กำเริบขึ้นมา “ได้โปรด..”
“คิดจะเล่นตลกอะไรกับพี่อีกครับหืม..” อีกคนก็เหมือนจะไม่ละลดความพยายาม มือหนากอบกุมข้อมือบางให้แน่นขึ้นกว่าเดิมก่อนจะก้มลงกระซิบข้างหูจนคนฟังขนลุกไปทั่วตัว “ไม่เคยมีใครปั่นหัวพี่เล่นได้ขนาดนี้..รู้ไหมครับว่าเด็กดื้อต้องโดนลงโทษ..” ว่าจบก็ชิงหอมแก้มนุ่มของคนใต้ร่างทันที่และเหมือนคราวนี้ใจดีจะช้าไปทำให้เสียท่าโดนคนใจร้ายหอมแก้มเข้าจนได้
“ฮึก..”
ของเหลวสีแดงสดที่ไหลออกมาทางจมูกจากการโดนรุกรานและท่าทางอ่อนแรงของร่างเล็กทำให้ดนุภัทรตกใจไม่น้อยจนกระเด้งตัวลุกขึ้นอย่างรนราน “ใจดี!”

“ทำไมต้องใจร้ายกับเราด้วย..พี่เชื่อรึยังว่าเราไม่สบาย” น้ำเสียงเบาหวิวและอาการหอบเหนื่อยปนกับน้ำตาที่ไหลออกมาไม่ขาดสายทำเอาคนมองรู้สึกผิดไม่น้อย มือหนาล้วงหาผ้าเช็ดหน้าของตัวเองออกมาก่อนจะชะงักเพราะมันคือผ้าที่แฟนของเขาปักให้เป็นของขวัญวันเกิด ลังเลอยู่นานก่อนจะตัดสินใจใช้ผ้าในมือเช็ดเลือดสีแดงสดออกให้คนตัวเล็ก และพยุงคนใต้ร่างให้นั่งพิงหัวเตียง

“ขอโทษ..พี่ขอโทษ” ร่างสูงว่าอย่างใจเสียก่อนจะลูบกลุ่มผมนุ่มเพื่อปลอบประโลม
“ฮึก..เราไม่รู้ว่าเราเป็นอะไร..เราไม่รู้..เราจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าไปทำอะไรให้พี่เข้าใจผิดตอนไหน..ไม่รู้” ร่างเล็กตัดพ้อออกมาทั้งน้ำตาก่อนจะโอบกอดตัวเองอย่างน่าสงสาร
“ใจดีมองหน้าพี่..เงยหน้าครับคนดี” ร่างสูงว่าก่อนจะพยายามเสยคางมนให้มองหน้าตัวเอง “ทีนี้เล่าให้พี่ฟังซิคะ” ร่างเล็กนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะมองเข้าไปในแววตาจริงจังของคนตรงหน้า

“เราแพ้สัมผัสจากคนแปลกหน้า..ถ้าจับมือก็จะหน้ามืดหรือบางทีก็เหนื่อย..แต่ถ้าโดนตัวเราจะเลือดกำไหล..พี่อาจจะบอกว่าเราโกหกเราตอแหลหรือพูดอ่อยพี่ไปอย่างนั้นหรือไร้สาระอะไรก็ตาม..แต่เราเป็นจริงๆ..เราเป็นทั้งๆที่ก็ไม่ได้อยากเป็น” แววตาเจ็บปวดและสับสนฉายชัดผ่านม่านน้ำตา “พี่จะไม่เชื่อก็แล้วแต่..แต่อย่าทำแบบนี้เลย..อย่าใจร้ายกับเรานักเลย..เลิกยุ่งกับเราเถอะ”

“ไม่!” เสียงทุ้มตะคอกเสียงดังจนคนฟังสะดุ้ง ร่างสูงจับมืออีกคนแน่นก่อนจะจ้องเข้าไปในดวงตากลมโตของคนตรงหน้า “พี่ไม่รู้ว่านี่มันเรื่องบ้าอะไร แต่มันต้องมีทางรักษาไม่ก็ต้องมีทางแก้สิ..เมื่อคืนตอนที่เราจูบกันใจดียังไม่เป็นอะไรเลย”

“เราไม่รู้..เราไม่รู้ว่าทำไมเป็นแบบนั้น” ร่างเล็กว่าก่อนจะส่ายหัวไปมาพร้อมกับน้ำตา
“งั้นใจดีต้องช่วยพี่พิสูจน์..เราจะได้รู้ว่าสาเหตุมันมาจากอะไร” มือหนาเลื่อนขึ้นมาประคองแก้มนุ่มของคนตัวเล็กไว้ทั้งสองข้าง ทำให้เลือดกำเดาสีสดเริ่มไหลลงมาอีกครั้ง

“เราไม่เข้าใจ..”

“ใจดีเคยได้ยินคำว่าหนามยอกให้เอาหนามบ่งไหม” สิ้นคำร่างสูง คิ้วสวยก็ย่นเข้าหากันด้วยความสงสัยทันที “เชื่อใจพี่นะ..แค่หลับตา..ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นห้ามลืมตาเด็ดขาด”

มือเล็กปาดเลือดสีแดงสดที่จมูกออกก่อนจะส่ายหน้าเป็นพัลวัน “ไม่เอา..ไม่ได้หรอก..พี่จะทำอะไรเรา”
“พี่จะรักษา..ในแบบของพี่” สิ้นคำมือหนาก็ดึงรั้งเนคไทด์สีดำสนิทของตัวเองออกก่อนจะใช้มันเป็นผ้าวิเศษปิดตาคนตัวเล็กเอาไว้

“พี่ดีน..จะทำอะไรครับ..ปิดตาเราทำไม” มือเล็กพยายามจะดึงเนคไทด์สีดำที่ปิดตาตัวเองอยู่ออกแต่โดนอีกคนรวบข้อมือไว้เสียก่อน “ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น..ถ้าพี่ไม่แกะให้..ห้ามดึงออกเด็ดขาด..ไม่งั้นพี่จะลงโทษให้หนัก..เข้าใจไหมครับ”

“ฮึก..ไม่เอา..ไม่เข้าใจ” ท่าทีรนรานนั้นทำให้ร่างสูงต้องรวบตัวคนตัวเล็กไว้ก่อนจะบีบมือเล็กเบาๆให้อีกคนใจเย็น “พี่ต้องบอกก่อนว่าพี่จะทำอะไร”

“เด็กที่ไม่สบายก็ต้องโดนฉีดยาไม่ใช่เหรอครับ..”

“พี่ดีน” เสียงเล็กเอ่ยเรียกอีกคนก่อนจะกัดริมฝีปากแน่น

“พี่จะฉีดยาให้..แต่ใจดีต้องอยู่นิ่งๆ ทำตามที่พี่สั่ง..เข้าใจไหมครับ” ร่างสูงว่าก่อนจะลูบกลุ่มผมนุ่มไปด้วย “ถ้าใจดีแพ้สัมผัส..พี่ก็จะสัมผัสจนกว่าเราจะเลิกแพ้”

ว่าจบก็ดันตัวคนตัวเล็กให้นอนราบลงกับเตียงนุ่ม ก่อนจะก้มลงประทับริมฝีปากที่ต้นคอขาวชุ่มเหงื่อของคนใต้ร่าง ร่างบางเองก็เชิดหน้าขึ้นสูงตามสัญชาตญาณเช่นกัน ปากเล็กกัดริมฝีปากแน่นจนห้อเลือด ของเหลวสีแดงไหลลงมาจนถึงริมฝีปากด้านบน แต่กลับทำอะไรไม่ได้เพราะข้อมือทั้งสองข้างถูกยึดครองด้วยการกอบกุมของคนบนร่าง “อื้อ”

ริมฝีปากหนาเลื่อนจากลำคอขึ้นมาที่ริมฝีปากสวยแทน กลิ่นคาวเลือดคลุ้งไปทั่วจมูกหากแต่ไม่ได้เป็นอุปสรรคเลยสักนิด ลิ้นร้อนถูกส่งเข้าไปสำรวจในโพรงปากเล็กก่อนจะดูดดึงจนเกิดเสียงดัง มือหนาปล่อยมือข้างหนึ่งของคนตัวเล็กให้เป็นอิสระก่อนจะเลื่อนสอดเข้าไปในเสื้อนอนตัวโคร่งแล้วลูบไล้จนคนตัวเล็กสะดุ้งและเกร็งตาม มือบางจิกเข้าที่ผ้าปูที่นอนจนยับ เท้าเล็กเองก็เกร็งตาม “ฮึก..พี่ดีน”

ร่างสูงถอนริมฝีปากออกเมื่อดูดชิมจนพอใจ มือหนาแกะกระดุมเสื้อตัวเองออกก่อนจะดึงรั้งเสื้อนอนคนตัวเล็กขึ้นเพื่อจะถอดออกให้พ้นทาง ท่าทีเหนื่อยหอบทั้งที่เขาเองพึ่งทำเพียงแค่จูบเท่านั้นแต่ปฎิกิริยาตอบรับที่ได้กลับมาทำให้ดนุภัทรแทบคลั่ง ไม่ได้หวังจะเอาเปรียบให้เรียกว่าผลพลอยได้จะดูเข้าทีกว่าเพราะตัวเขานั้นต้องการทำอย่างที่พูดจริงๆ คือหนามยอกก็ต้องเอาหนามบ่ง ในเมื่อน้องบอกว่าแพ้สัมผัส ก็ต้องสัมผัสจนกว่าอีกคนจะหายแพ้สิ

เลือดกำเดาที่ยังไหลออกมาเรื่อยๆทำให้ร่างสูงนึกห่วงอยู่ไม่น้อย แต่จะให้หยุดกลางคันแบบนี้เขาเองก็ทำไม่ได้เช่นกัน มือหนาดึงรั้งเสื้อนอนและกางเกงนอนของคนใต้ร่างออกจนสำเร็จ ทำให้ตอนนี้ร่างบางมีเพียงปราการด่านสุดท้ายเท่านั้น ใบหน้าคมก้มลงดูดดึงเม็ดยอดถันสีชมพูของคนตัวเล็กก่อนจะไล่จูบลงมาจนถึงแอ่งสะดือ มือเล็กพยายามดันหัวของผู้บุกรุกให้ออกห่างจากตัวเองแต่ด้วยแรงที่เหลือเพียงน้อยนิดจึงไม่สามารถต้านทานอีกคนได้ ความรู้สึกวาบวามในช่องท้องทำให้ใบหน้าหวานเชิดขึ้นด้วยความเสียว อกเล็กกระเพื่อมขึ้นลงด้วยความเหนื่อยหอบ เหงื่อกาฬซึมตามไรผมและท้ายทอยจนชื้นแฉะ

“พี่ดีน อื้อ อย่า” เสียงเล็กเอ่ยเอื้อนอย่างแผ่วเบาด้วยความเหนื่อย ยิ่งโดนผูกตาแบบนี้ยิ่งทำให้ร่างเล็กรู้สึกมวนท้องจนอยากจะอ้วก ความรู้สึกเปียกชื้นที่โคนต้นขาทำให้ต้องกัดปากเพราะความเสียวกระสัน แม้จะรู้ว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้นแต่แรงต่อต้านตอนนี้ช่างน้อยนิดเหลือเกิน แต่ถึงจะมีแรงต่อต้าน เขาเองก็ไม่อาจแน่ใจว่าจะสามารถปฎิเสธสิ่งที่อีกคนกำลังจะมอบให้ได้หรือไม่

เพราะจริงๆจิตใจส่วนลึกต่างแซ่ซ้องกึกก้องว่าต้องการ

ไม่อยากจะยอมรับสักนิดว่าตัวเขาเองกำลังต้องการโดนครอบครองจากคนบนร่างเหลือเกิน
เพราะใจรู้ดีว่าเขาเป็นผู้ชายของคนอื่น
“อ๊ะ” ความเจ็บปวดแล่นแปลบเข้ามาในกาย มือเล็กกำผ้าปูที่นอนแน่น มันเจ็บจนลืมไปว่าตอนนี้เลือดกำเดาที่ไหลออกมานั้นได้หยุดไหลไปแล้ว จะมีก็เพียงสิ่งแปลกปลอมบางอย่างกำลังขยับเข้าออกในตัวเขาตอนนี้ต่างหาก “พี่ดีน..เราเจ็บ”
สิ้นคำริมฝีปปากเล็กก็ถูกครอบครองอีกครั้งจากคนบนร่าง เขาดูดดึงมันราวกับเป็นเจลลี่ยืดหยุ่นได้ กลิ่นคาวคลุ้งไปทั่วปากเมื่อคนตัวเล็กเผลอกัดเข้าที่ริมฝีปากหนาของคนบนร่างเพราะความเสียว
ดนุภัทรเร่งจังหวะโยกสะโพกให้เร็วขึ้นก่อนจะกระตุกเกร็งแล้วปล่อยธารน้ำรักเข้าสู่ตัวคนใต้ร่าง ใจดีหอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อนก่อนจะกลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคอ ก่อนจะรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นร้อนที่รดรินอยู่ข้างแก้มและยังคงคลอเคลียอยู่แบบนั้น

เสียงโทรศัพท์ที่ดังอยู่ข้างเตียงเรียกความสนใจจากคนทั้งคู่แต่สิ่งที่ร่างสูงทำคือจูบเขาต่อโดยไม่ได้สนใจจะกดรับมันเลยแม้แต่นิด
“อื้อ พี่ดีน เสียงโทรศัพท์ครับ” ร่างบางรวบรวมแรงที่มีเปล่งเสียงเอ่ยเอื้อนออกไปแต่คำตอบที่ได้รับกลับผิดคาดไม่น้อย
“ช่างมันก่อน ตอนนี้พี่อยากได้ยินเสียงหายใจของเรามากกว่า” ว่าจบก็เริ่มคลอเคลียที่แก้มเขาต่อ

“อื้อ พะ พอแล้วครับ”
“ไม่พอ..ร่างกายเรายังไม่คุ้นชินกับพี่เลย” ร่างสูงว่าก่อนจะเริ่มขยับตัวเข้าออกอีกครั้ง

“อื้อ พี่ดีน..เลือดกำเดาเราหยุดไหลแล้ว” ร่างสูงชะงักเล็กน้อยก่อนจะเห็นว่าเลือดกำเดาคนน้องนั้นแห้งไปแล้ว

“แสดงว่าวิธีของพี่ได้ผลน่ะสิ” ร่างสูงหัวเราะเบาๆ ก่อนจะกระซิบข้างหูของคนตัวเล็ก “แบบนี้ต้องได้รางวัลสิครับ” ว่าจบยังไม่ทันได้รับคำตอบจากคนใต้ร่าง สะโพกหนาก็เริ่มทำหน้าที่อีกครั้งทันที
“อ๊ะ พี่ดีน”

กว่ากิจกรรมอย่างว่าจะจบก็เล่นเอาเหนื่อยอ่อนจนร่างกายเกือบแตกสลาย เนคไทด์เส้นสวยที่ถูกใช้เป็นผ้าปิดตาถูกแกะออกก่อนที่มือหนาจะลูบกลุ่มผมนุ่มที่เปียกชุ่มเหงื่อตามไรผมเบาๆ แล้วจูบซับเหงื่อพวกนั้นออกให้ แขนแกร่งดึงรั้งคนตัวเล็กเข้าสู่อ้อมกอด ก่อนจะหลับตาลงเพื่อพักผ่อน ร่างบางเองก็ผล็อยหลับไปทันทีเพราะความเหนื่อยและความปวดตามร่างกาย ร่างสูงเอื้อมหยิบโทรศัพท์มือถือที่หัวเตียงก่อนจะเปิดดูแล้วจัดการตอบกลับคนรักไป เมื่อนั้นเองที่เห็นว่าเป็นเวลาเกือบค่ำแล้ว นั่นหมายความว่าเขาต้องรีบกลับก่อนที่เพื่อนน้องจะมาและเพื่อไม่ให้แฟนเขาสงสัย

ร่างสูงลุกขึ้นแต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนจะเดินเข้าไปหากะละมังและผ้ามาเช็ดตัวให้เด็กที่หลับไปแล้ว และใส่เสื้อผ้าให้คนตัวเล็กตามเดิม ใบหน้าคมโน้มลงจูบลาที่หน้าผากมนก่อนจะลูบที่แก้มนิ่มเบาๆ

“แล้วเจอกันนะครับ..เด็กดีของพี่ดีน”